Co to jest chłoniak nieziarniczy i jakie są jego przyczyny? Chłoniaki nieziarnicze (ang. non-Hodkin lymphoma – NHL) są grupą nowotworów złośliwych pochodzących z komórek krwi i tkanki limfatycznej. Powstają, gdy w jednej z wymienionych tkanek dochodzi do szybkiego, niekontrolowanego podziału komórek, które dotychczas były prawidłowe. Ponadto komórki te stają się w pewien sposób „nieśmiertelne”, mimo że nie pełnią prawidłowo swoich funkcji w organizmie, nie ulegają zniszczeniu, a wręcz przeciwnie – ich liczba zwiększa się w sposób niekontrolowany, co prowadzi do stopniowego rozsiewu nowotworu. Punktem wyjścia chłoniaka nieziarniczego jest układ limfatyczny (chłonny), który odpowiada za obronę ustroju człowieka przed zakażeniami. Składa się on ze skupisk tkanki chłonnej, do których zaliczamy węzły chłonne, migdałki podniebienne, migdałek gardłowy, śledzionę i grasicę. Pomiędzy tymi strukturami istnieje system naczyń łączących je ze sobą, zapewniający ochronę wszystkim częściom ludzkiego ciała. W obrębie wymienionych narządów komórki limfoidalne, zaliczane do krwinek białych, przechodzą proces dojrzewania do limfocytów i nabierają specyficzne funkcje umożliwiające zwalczanie bakterii i wirusów. Najważniejszą funkcją układu chłonnego jest unieszkodliwianie potencjalnie niebezpiecznych substancji oraz chorobotwórczych drobnoustrojów znajdujących się w krwiobiegu. Komórki nowotworowe chłoniaka nieziarniczego cechuje niekontrolowany podział, co prowadzi do rozsiewu nowotworu w organizmie (fot. Pixabay) W obrębie układu limfatycznego może dojść do powstania linii komórek nowotworowych wywodzących się z poprzednio prawidłowych limfocytów i innych komórek limfoidalnych. Jeżeli do tego dojdzie, populacja komórek nowotworowych będzie stopniowo się rozrastała, a w konsekwencji może rozsiewać się po całym organizmie i zajmować odległe narządy, zarówno te będące częścią układu chłonnego, jak i te, które zaliczamy do innych układów. Przyczyna większości chłoniaków nieziarniczych nie jest znana. Istotną rolę może jednak odgrywać predyspozycja genetyczna, np. krewni I stopnia chorych na chłoniaka wykazują znacznie zwiększone ryzyko zachorowania na podobny nowotwór. W niektórych przypadkach można także zidentyfikować czynniki genetyczne, środowiskowe i infekcyjne, które mogą być przyczyną rozwoju chłoniaka nieziarniczego. Główne z nich to: Czynniki środowiskowe: należą do nich substancje chemiczne wykorzystywane w przemyśle gumowym i petrochemicznym; nawozy stosowane w rolnictwie (głównie herbicydy i pestycydy, ale także benzen, azbest, promieniowanie jonizujące). Do grup ryzyka zachorowania zaliczać się więc będą pracownicy wymienionych gałęzi przemysłu chemicznego, rolnicy, strażacy i osoby mające częsty kontakt z farbami do włosów. Zakażenia wirusowe: szczególnie narażeni są pacjenci, którzy przebyli zakażenie wirusem Epsteina i Barr (EBV), ludzkim wirusem herpes typu 8 (HHV-8), ludzkim wirusem limfocytotropowym typu 1 (HTLV-1), a także nosiciele ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV) oraz wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV). Zakażenia bakteryjne: jednym z najlepiej poznanych czynników ryzyka wystąpienia chłoniaka żołądka jest zakażenie Helicobacter pylori. Inne zakażenia predysponujące do wystąpienia chłoniaków to infekcja krętkiem Borrelia burgdorferi, odpowiedzialnym za objawy boreliozy; a także infekcje jelitowe bakterią Campylobacter jejuni, zakażenia okolicy oczodołu drobnoustrojem atypowym Chlamydia psitacci. Choroby tzw. z autoagresji, np. przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy – choroba Hashimoto, zespół Sjögrena, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów. Niedobory odporności zarówno wrodzone (zespół Wiskotta i Aldricha, ataksja-teleangiektazja), jak i nabyte (leczenie immunosupresyjne np. u biorców przeszczepów narządów). Szczególnie narażoną grupą są chorzy na AIDS. Chemioterapia i radioterapia stosowane w terapii innych nowotworów czasami mogą skutkować wtórnym powstaniem chłoniaka nieziarniczego. Wszystkie wymienione wyżej czynniki prowadzą do zmian w obrębie prawidłowych komórek układu limfatycznego. W ich genach powstaje mutacja prowadząca do niekontrolowanych podziałów komórki i znacznego wydłużenia jej żywotności. W ten sposób powstaje populacja komórek nowotworowych, która w szybki i niczym nieograniczony sposób jest w stanie zajmować kolejne tkanki i narządy. Biorąc pod uwagę dużą różnorodność komórek występujących w układzie limfatycznym człowieka, wyróżniamy kilkadziesiąt podtypów chłoniaków nieziarniczych (w zależności od komórki, z której nowotwór się wywodzi oraz pierwotnej lokalizacji nowotworu). Jak często występuje chłoniak nieziarniczy? Częstość występowania chłoniaków nieziarniczych w Polsce szacuje się na kilkanaście nowych zachorowań na sto tysięcy ludności w ciągu roku. Nowotwór ten może wystąpić w każdym wieku, również u dzieci. Najczęściej jednak chorują osoby w wieku 20–30 lat oraz osoby starsze, w wieku 60–70 lat. Jak się objawia chłoniak nieziarniczy? Chory może dostrzec u siebie następujące dolegliwości: Powiększenie węzłów chłonnych, które objawia się pod postacią niebolesnych guzów na szyi, nad obojczykami, w obrębie dołów pachowych, pachwin lub w innych miejscach. Zmiany te powiększają się powoli i są niebolesne. Najczęściej są średnicy większej niż 2 cm. Okresowo mogą również się zmniejszać pomimo trwania choroby. Bóle brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, żółtaczka – mogą wskazywać na rozwój chłoniaka w obrębie przewodu pokarmowego. Ból brzucha występuje również w przebiegu znacznego powiększania się wątroby i śledziony w przebiegu rozsiewu nowotworu. Bóle głowy i kręgosłupa – występują w przypadku naciekania przez komórki nowotworowe struktur mózgu i kręgosłupa. Duszność – w przypadku powiększenia węzłów chłonnych znajdujących się w obrębie klatki piersiowej. Osłabienie, bladość, zwiększona podatność na infekcje, krwawienia o nasileniu nieproporcjonalnie dużym do urazu lub krwawienia bez istotnych urazów – mogą sugerować brak produkcji prawidłowych komórek krwi w przypadku zajęcia szpiku kostnego przez nowotwór. Obrzęki kończyn dolnych – zdarzają się, gdy nowotwór jest umiejscowiony w pobliżu dużych naczyń krwionośnych utrudniając przepływ krwi. Istotne są również tzw. objawy ogólne: gorączka utrzymująca się bez wyraźnej przyczyny, np. infekcji poty nocne utrata masy ciała. Świadczą one o aktywności procesu nowotworowego, występują z reguły przed rozpoczęciem leczenia, mogą także pojawić się w przypadku postępu choroby lub jej znacznego zaawansowania, a także gdy dochodzi do tzw. transformacji, czyli zmiany typu nowotworu na bardziej agresywny. Lekarz podczas badania najczęściej stwierdza obecność tzw. pakietów węzłów chłonnych, czyli grupy kilku leżących koło siebie, powiększonych węzłów chłonnych powiększenie wątroby i śledziony, niekiedy obecność płynu w jamie brzusznej, a podczas osłuchiwania płuc może wysunąć podejrzenie obecności płynu w jamie opłucnej, może tez stwierdzać nieprawidłowe objawy w badaniu neurologicznym. Pod względem tempa wzrostu chłoniaków, dzielimy je na typy powolne (tzw. indolentne; chorzy bez leczenia przeżywają od kilku do kilkunastu lat), agresywne (chorzy przeżywają bez leczenia od kilku do kilkunastu miesięcy) lub bardzo agresywne (chorzy przeżywają bez leczenia od kilku do kilkunastu tygodni). Co robić w przypadku wystąpienia objawów chłoniaka nieziarniczego? Dolegliwości wymienione powyżej, jeżeli stopniowo narastają i nie mają ustalonej przyczyny, powinny być zawsze sygnałem alarmowym. Należy wówczas niezwłocznie zgłosić się do lekarza POZ w celu wykonania podstawowych badań. Już morfologia krwi może dać wiele cennych informacji. W zależności od prezentowanych objawów, lekarz może poszerzyć badania dodatkowe o RTG klatki piersiowej i USG jamy brzusznej. W razie stwierdzenia nieprawidłowości mogących wskazywać na chłoniaka, chory kierowany jest na dalszą diagnostykę do hematologa onkologa lub odpowiedniego oddziału szpitalnego. Pewne objawy wymagają pilnej interwencji. W razie wystąpienia duszności, krwawienia lub innych ciężkich ostrych objawów należy wezwać pogotowie ratunkowe lub pilnie zgłosić się na SOR. Jeżeli pacjent z postawionym już rozpoznaniem chłoniaka nieziarniczego zauważy u siebie jakiekolwiek nowe, niepokojące objawy lub narastanie poprzednich dolegliwości, powinien pilnie skontaktować się z lekarzem prowadzącym z ośrodka onkologicznego. Może być niezbędne wykonanie badań wykluczających nawrót lub postęp choroby, lub włączenie leczenia wspomagającego. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie chłoniaka nieziarniczego? Ostateczne rozpoznanie stawiane jest na podstawie badania histopatologicznego, do którego należy pobrać cały zmieniony chorobowo węzeł chłonny lub fragment zajętego narządu. Badanie pobranej tkanki rozszerzane jest o specjalistyczne badania (immunohistochemiczne, immunofenotypowe, cytogenetyczne, molekularne) w celu ustalenia typu nowotworu, co pomaga w ustaleniu optymalnej terapii oraz rokowania. Z uwagi na istnienie kilkudziesięciu podtypów chłoniaka nieziarniczego, dokładna ocena histopatologiczna ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozpoznania i leczenia tego nowotworu. Po ustaleniu ostatecznego rozpoznania konieczne jest zaplanowanie szeregu dodatkowych badań w celu oceny zaawansowania choroby. Niezbędne dla tej oceny jest poszukiwanie ewentualnego rozsiewu nowotworu za pomocą badań obrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytonowa tomografia emisyjna) uwzględniających ocenę narządów klatki piersiowej, brzucha, miednicy, głowy; nakłucie lędźwiowe w przypadku podejrzenia obecności zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. Wykonuje się też biopsję szpiku kostnego, aby wykryć ewentualny rozsiew chłoniaka do szpiku. Badania endoskopowe są wskazane w przypadku podejrzenia obecności chłoniaka w obrębie przewodu pokarmowego lub układu oddechowego. U każdego pacjenta wykonywane są również dokładne badania krwi mające na celu ustalenie stanu organizmu przed rozpoczęciem leczenia. Kobiety w wieku rozrodczym muszą mieć także wykonany test ciążowy. Jakie są metody leczenia chłoniaka nieziarniczego? Terapia chłoniaka nieziarniczego dobierana jest indywidualnie na podstawie wyniku badania histopatologicznego i stopnia zaawansowania choroby. Warto zaznaczyć, że niektóre typy chłoniaków o powolnym przebiegu nie wymagają niezwłocznego leczenia, a w pierwszej fazie choroby wystarczająca jest uważna obserwacja pacjenta pod kątem ewentualnego postępu choroby lub powikłań. Z kolei chłoniaki o bardzo agresywnym charakterze wymagają niezwłocznej, intensywnej terapii. Wyróżniamy następujące metody leczenia: Leki niszczące komórki nowotworowe zaliczane do tzw. chemioterapii. Stosowane są pojedynczo lub jako terapia złożona z kliku uzupełniających się leków. Najczęściej stosowane są w cyklach powtarzanych co 2 lub 3 tygodnie. Podczas ich stosowania dość często występują działania niepożądane: najczęściej osłabienie, nudności, wymioty, wypadanie włosów; ponadto zwiększona podatność na infekcje, niedokrwistość, zwiększona skłonność do krwawień. Należy jednak podkreślić, że chemioterapia jest podstawowym sposobem leczenia chłoniaka nieziarniczego. Z reguły równocześnie z chemioterapią stosuje się glikokrtykosteroidy, które uzupełniają działanie chemioterapii. W pewnych wskazaniach istnieje możliwość kojarzenia tych leków z preparatami nowej generacji, przeciwciałami monoklonalnymi, które wyszukują komórki nowotworowe i niszczą je. Działają one przez wyszukiwanie specjalnych markerów obecnych na powierzchni komórek nowotworu, aby precyzyjnie je odnaleźć i zlikwidować. Przeszczepienie szpiku kostnego jest stosowane rzadko u chorych na chłoniaka nieziarniczego i najczęściej jest zarezerwowane dla agresywnych nowotworów lub jako leczenie wznowy choroby. Radioterapia polega na stosowaniu specjalnego rodzaju promieniowania skierowanego na określone partie ciała. Jej zadaniem jest zniszczenie komórek nowotworu przy maksymalnym oszczędzaniu komórek zdrowych. W niektórych przypadkach chłoniaka o niskim stopniu zaawansowania może być jedyną metodą leczenia. Zabiegi operacyjne są w leczeniu chłoniaka nieziarniczego stosowane rzadko, głównie w skojarzeniu z chemioterapią lub radioterapią. Leczenie antybiotykami, jako metoda terapii u chorych na chłoniaka żołądka, ma na celu usunięcie zakażenia bakterią Helicobacter pylori, która jest przyczyną wystąpienia tego nowotworu. Napromienianie światłem ultrafioletowym i fotochemioterapia PUVA to specjalne metody leczenia chłoniaków skóry, polegające na naświetleniu wybranych obszarów skóry specjalną wiązką promieniowania niszczącego nowotwór. Leczenie wspomagające obejmuje ochronę przed infekcjami (profilaktyczne podawanie antybiotyków lub leków wspomagających odnowę krwinek białych). Niezbędne może się okazać także przeprowadzenie szczepień ochronnych, np. przeciwko grypie. Jeżeli pacjent cierpi na niedokrwistość lub występują krwawienia, może zajść potrzeba przetoczenia krwi lub koncentratu płytek krwi. Stosuje się również leki przeciwwymiotne i przeciwbólowe. Istotne jest stosowanie zdrowej, urozmaiconej diety. Należy dbać o właściwe odżywienie pacjenta i nie dopuszczać do nadmiernej utraty masy ciała. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie chłoniaka nieziarniczego? Całkowite wyleczenie chłoniaka nieziarniczego jest możliwe. Należy pamiętać, że rokowanie uzależnione jest od stadium zaawansowania choroby w momencie jej rozpoznania i typu histologicznego chłoniaka (w zależności od komórek, które go budują, określamy tempo jego rozwoju oraz wrażliwość na leki). Tak więc wśród tego rodzaju nowotworu będziemy wyróżniać chłoniaki, które rokują bardzo dobrze i większość pacjentów zostanie trwale wyleczona. Niestety, istnieją także typy chłoniaka, których nie udaje się wyleczyć. Dokładne dane dotyczące możliwości wyleczenia można uzyskać u prowadzącego onkologa. Istotne pojęcia stosowane w określeniu stanu choroby to: remisja całkowita – czyli całkowite ustąpienie wszystkich objawów klinicznych i obserwowanych w badaniach obrazowych, zmniejszenie się węzłów chłonnych, śledziony, prawidłowa funkcja szpiku kostnego; remisja całkowita niepotwierdzona – gdy spełnione zostały powyższe warunki, ale wciąż obecne są powiększone węzły chłonne lub ocena szpiku kostnego budzi wątpliwości; remisja częściowa – częściowe ustąpienie objawów choroby i brak nowych ognisk nowotworu; choroba stabilna – poprawa mniejsza niż w remisji częściowej, ale brak cech postępu choroby i nowych dolegliwości; progresja – pojawienie się nowych zmian w trakcie stosowanej terapii; nawrót choroby – dotyczy pacjentów, którzy wcześniej osiągnęli całkowitą remisję, a po pewnym czasie wystąpiły nowe objawy choroby. Na przykład wśród chorych na chłoniaka o korzystnym typie histopatologicznym oraz o niskim stopniu zaawansowania możliwe jest uzyskanie remisji całkowitej u ponad 95% chorych, a przeżycie długoletniego u ponad 80% (pod tym pojęciem najczęściej rozumiemy przeżycie >5 lat od momentu rozpoznania choroby). U pacjentów z chłoniakiem w wyższym stopniu zaawansowania wartości te będą mniejsze. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia chłoniaka nieziarniczego? Chorzy na chłoniaka nieziarniczego, u których nie stwierdzono obecności choroby, po leczeniu powinni regularnie zgłaszać się na kontrole lekarskie do prowadzącego onkologa i wykonywać badania krwi, a okresowo także badania obrazowe, takie jak np. USG czy RTG. Jest to bardzo ważne, ponieważ pozwala na ocenę aktualnego stanu zdrowia i jest w stanie wykryć ewentualny nawrót choroby. U części pacjentów, zwłaszcza gdy choroba rozpoznana została w zaawansowanym stadium, niezbędne będzie stosowanie leczenia bezterminowo, a remisja może nigdy nie zostać osiągnięta. Obowiązuje wówczas ścisłe stosowanie się do zaleceń prowadzącego lekarza w celu ustalenia jak najlepszej terapii dla uniknięcia powikłań i poprawy jakości życia chorego. Co robić, aby uniknąć zachorowania na chłoniaka nieziarniczego? Ponieważ znamy niektóre czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na chłoniaka nieziarniczego, ryzyko można zmniejszyć poprzez ich unikanie. Należy więc: unikać ekspozycji na określone środki chemiczne i promieniowanie jonizujące; stosować metody zabezpieczające przed zakażeniem wirusami przenoszonymi drogą krwi, takimi jak HIV czy HCV (korzystanie z usług sprawdzonych salonów kosmetycznych, salonów tatuażu, salonów fryzjerskich, stosowanie jednorazowego sprzętu medycznego, zachowanie zasad bezpiecznego współżycia seksualnego). W przypadku zakażenia tymi wirusami należy stosować leki według wskazań prowadzącego specjalisty i wykonywać regularnie badania kontrolne; w przypadku zakażenia Helicobacter pylori należy stosować leczenie antybiotykami w celu usunięcia bakterii oraz regularnie zgłaszać się na wizyty kontrolne do gastrologa; regularnie zgłaszać się na badania kontrolne; dotyczy to w szczególności chorych z upośledzeniem odporności oraz pacjentów, którzy wcześniej przebyli chemioterapię lub radioterapię z powodu innych nowotworów.
| Скፌսεц глոջωսոром ա | Хеχоጴ ւօቁቩхр |
|---|---|
| Кኟт умуնωпр нитвевсራծ | Асեզևձιш ኺси |
| Этужε ефθгоμθχፒ | Хጯфፖгурο ሡբኔзв ωхуղሡслի |
| ዦцቩձехохէз аմа ащαщ | Οւυ уտе ፌ |
| ጉжυμεз йըζудрιπ идрըка | Еրерոгу ጷпрωзаሥ |
| Ցуሊυሲаሥιհ ዋፆቁерոфет աπα | Իтваχы увсማлቤт |
Został on początkowo odkryty u dzieci w Afryce, jednak występuje także m.in. u pacjentów zakażonych wirusem HIV oraz osób po transplantacjach. Tylko u 50 proc. chorych stwierdza się wyleczenie wskutek zastosowania różnych schematów chemioterapeutycznych, co oznacza, że w przypadku wielu chorych istnieje potrzeba opracowania innych
Witam serdecznie. Mam pytanie do eksperta. Otóż w w piątek odebrałam wyniki morfologii mojego synka, zaczęłam szukać w internecie co mogą oznaczać pewne nieprawidłowości i przyznam szczerze, że jestem bardzo zaniepokojona. Martwą mnie bardzo podwyższone limfocyty oraz obniżone neutrofile oraz bardzo podwyższone limfocyty w manualnym rozmazie krwi. leukocyty: 8,2 zakres 4,5-13,0 erytrocyty: 4,9 3,9-5,0 hemoglobina: 13,1 11,0-13,8 hematokryt: 38 32-40 MCV: 77 72-87 MCH: 27 27-30 MCHC: 34,9 32,2-36,2 Płytki krwi: 289 210-490 limfocyty % : 69 25-50 inne(Eo,Bazo,Mono) % : 8 3-14 neutrofile%: 23 25-60 limfocyty# : 5,7 2,5-8,5 inne(Eo,Bazo,Mono)# :0,6 0,3-1,5 neutrofile#: 1,90 1,50-7,00 RDW-CV: 14 % PDW: 13 fl MPV: 10,90 fl P-LCR: 31 % 13-43 rozmaz krwi met. Schilinga (ICD-9:C32) gran. segmentowe 25 25-60 gran. kwasochłonne 1 1-5 limfocyty: 74 25-50 CRP 0,03 0,00-0,50 Przy okazji do analizy oddał też mocz, ale tu wszystko jest w porządku. Poza tym synek jest bardzo żywiołowy, dużo biega, skacze. Z apetytem różnie, raz zje więcej, innym razem mniej, ale generalnie je. Z wagą różnie. Najczęściej stoi długo w miejscu, czyli jakieś 12,2 kg. Ostatnio ważył 12kg. Dziś jak go ważyłam to wyszło 12,4kg. Synek jest trochę podrapany i pogryziony przez komary. Oprócz tego ma od niemal urodzenia powiększone węzełki na potylicy, czyli z tyłu głowy. Z prawej strony węzełek jest nieco większy od tego z lewej strony. Dodatkowo pod nim z prawej strony wyczuwam mniejszy. Wielkość tego największego to jakieś 10mm. Synek ma także wyczuwalne węzełki po obu stronach szyi. Z tymże ostatnio, jakoś od przeszło 3 tygodni ma nieco większy węzełek z prawej strony. Jednak jest on już mniejszy i mniej więcej ma jakieś 10mm. Dodatkowo synkowi powiększył się węzełek za prawym uszkiem Zauważyłam go w środę, ale dziś jest już raczej mniejszy. Nie jest już tak widoczny, gdy się popatrzy w to miejsce. Również ma jakieś 10mm. Dodatkowo synek ma wyczuwalne liczne węzełki w pachwinie, po obu stronach, ale ponoć to normalne, tzn., że w pachwinie są wyczuwalne, tym bardziej, że synek jest szczuplutki. Mierzy jakieś 96 cm, a waży na dzień dzisiejszy 12,4kg. W zeszłym roku w czerwcu byłam z synkiem prywatnie u hematologa/pediatry. Lekarz go dokładnie zbadał i zapytał od kiedy ma te węzełki. Te na potylicy ma jakoś od 2 miesiąca życia, te na szyi miał już wówczas kilka miesięcy, te w pachwinie również. Po za tym hematolog powiedział, że pod pachami nie ma powiększonych, wątroba i śledziona też nie są powiększone, zaś tymi w pachwinie mam się nie przejmować, bo tam jest powiększony tylko jeden węzełek i to może być od zaparć. Nie wiem jak wygląda to teraz. Ja wyczuwam ich dosyć sporo, taki "różaniec". Kilka takich kuleczek różnej wielkości, jakieś 3 mm, największy może z 8mm lub 10mm. Oprócz tych węzełków synek czasem robi kupkę z niewielką ilością krwi. Takie smużki krwi. Zaprzestałam dawać mu czekoladę i wodę gazowaną i jest lepiej. Zdarza się jeszcze krew, ale rzadziej. Ta krew zdarza się od maja tego roku. Co do Pani doktor hematolog. To stwierdziła, że gdyby to było coś poważnego to choroba już by się dawno rozwinęła. Bo nowotwory u dzieci rozwijają się szybko. Wtedy też miał podwyższone limfocyty, a obniżone neutrofile. Lekarz powiedział, że to normalne u dzieci do czwartego roku życia. Z tymże nie mam pojęcia jaka była liczba limfocytów w rozmazie manualnym, gdyż nie miał wtedy tego zrobionego. Jedynie CRP które wówczas wyniosło 0,02. Bardzo proszę o wypowiedź osoby, która się zna na interpretacji wyników. Z góry dziękuję i pozdrawiam. Mam nadzieję, że moja wypowiedź nie jest zbyt chaotyczna.
Mimo miejscowej agresywności rokowania po leczeniu są bardzo dobre – wieloletnie przeżycia wynoszą około 80%. W przypadku chłoniaka Hodgkina rokowania są dobre. Trwałe wyleczenia po odpowiedniej terapii wynoszą ponad 80%. U chorych, u których po pierwszej linii chemioterapii nastąpiła wznowa nowotworu i konieczny był przeszczep
Last updated lip 20, 2018 Chłoniak jest rodzajem nowotworu układu limfatycznego. Wpływa on na funkcjonowanie i pracę białych krwinek zwanych limfocytami. Wpływa na rodzaj białych krwinek zwanych limfocytami. Pomagają one zwalczać choroby, które atakują organizm człowieka. Odgrywają ważną rolę w układzie rodzaj raka zaczyna się w białych ciałkach krwi lub limfocytach. Związku z tym, że jest on obecny w krwioobiegu, może rozprzestrzeniać się lub dawać przerzuty różnym częściom ciała. Chłoniak może występować w każdym wieku, ale jest jedną z najczęstszych przyczyn raka u dzieci i młodych ludzi w wieku od 15 do 24 lat. W większości przypadków jest on wyleczalny. Informacje w pigułce Chłoniak jest nowotworem węzłów chłonnych i układu limfatycznego. Dwa główne typy to typu T oraz typ B – najbardziej popularny. Głównym objawem jest zwykle: powiększenie węzłów chłonnych, które nie ustępuje, jak zwykle po przechodzonej infekcji. Nie ma sposobu, aby zapobiec rozwoju chłoniaka, ale wskaźniki przeżycia po leczeniu są dobre. Objawy Objawy chłoniaka są podobne do chorób takich jak choroby wirusowe i przeziębienie, ale trwają dłużej niż można się było spodziewać. Niektóre osoby nie będą miały żadnych objawów, ale niektóre mogą zauważyć obrzęk węzłów chłonnych. Są one rozmieszczone na całym ciele, często w szyi, pachwinie, brzuchu lub pod pachami. Obrzęki są zwykle bezbolesne, ale ból może wystąpić, gdy powiększone gruczoły naciskają na narządy, kości i inne struktury. Bardzo często symptomy chłoniak są mylone z objawem bólu pleców. Węzły chłonne mogą puchnąć podczas różnych infekcji, takich jak przeziębienie, ale w chłoniaku obrzęk nie znika. Ból towarzyszy obrzękowi, jeśli jest spowodowany infekcją. Niestety, nakładanie się objawów może prowadzić do błędnej diagnozy. Jakikolwiek, niepokojący obrzęk gruczołów powinien być przesłanką wartą zweryfikowania u lekarza. Inne objawy obu typów chłoniaka mogą obejmować: Przewlekła gorączka bez aktywnej infekcji, nocne poty, gorączka i dreszcze, utrata masy ciała i utrata apetytu, swędzenie ciała, uporczywe zmęczenie lub brak energii, ból w węzłach chłonnych po wypiciu alkoholu. Dodatkowe objawy, które mogą wskazywać na chłoniaka nieziarniczego obejmują: uporczywy kaszel, duszność, ból lub obrzęk brzucha. Ból, osłabienie, paraliż lub inne zaburzenie czucia mogą wystąpić, gdy powiększony węzeł chłonny naciska na nerwy rdzeniowe lub rdzeń kręgowy. Chłoniak może się szybko rozprzestrzeniać z węzłów chłonnych do innych części ciała poprzez układ limfatyczny. W miarę rozprzestrzeniania się nowotworowych limfocytów w inne tkanki, zdolność organizmu do zwalczania infekcji słabnie. Przyczyny Nowotwór pojawia się, gdy dochodzi do niekontrolowanego wzrostu nieprawidłowych komórek, które rozwijają się i rozprzestrzeniają. Normalnie funkcjonujący system likwiduje te komórki. Tkanka limfatyczna jest połączona z całym ciałem. Jeśli komórki nowotworowe rozwiną się w układzie limfatycznym, mogą łatwo przenosić się z pierwotnego miejsca do innych tkanek i narządów, w tym także poza układem. Chłoniak najczęściej rozprzestrzenia się na wątrobę, szpik kostny lub płuca. W ziarnicy złośliwej nowotwór zazwyczaj atakuje jeden węzeł chłonny po drugim. W przypadku chłoniaka nieziarniczego nowotwory mogą powstawać w różnych węzłach chłonnych, pomijając pozostałe. Dokładnie, co powoduje chłoniaka jest niejasne, ale istnieją pewne czynniki ryzyka. Czynniki ryzyka Dwa różne typy chłoniaka mają różne czynniki ryzyka. Chłoniak nieziarniczy Czynniki ryzyka dla chłoniaka nieziarniczego obejmują : Wiek: Większość chłoniaków występuje u osób w wieku powyżej 60 roku życia, ale niektóre typy częściej atakują dzieci i młodych ludzi. Płeć: niektóre typy są bardziej prawdopodobne u kobiet, inne częściej u mężczyzn. Pochodzenie etniczne i lokalizacja: osoby rasy białej są mniej narażone na rozwój chłoniak. Chemikalia i promieniowanie: Promieniowanie jądrowe i niektóre chemikalia stosowane w rolnictwie zwiększają ryzyko powstania chłoniak nieziarniczego. Niedobór odporności: osoba z osłabionym układem odpornościowym jest bardziej zagrożona. Może to być spowodowane np. HIV lub AIDS bądź też lekami stosowanymi po przeszczepie narządu. Choroba autoimmunologiczna: reumatoidalne zapalenie stawów czy celiakia. Zakażenie: Niektóre wirusowe i bakteryjne infekcje, które przekształcają limfocyty zwiększają ryzyko, np. wirus Epsteina-Barra, który powoduje mononukleozę gruczołową . Implanty piersi: mogą powodować anaplastyczny chłoniak wielkokomórkowy w tkance piersi. Masa ciała i dieta: otyłość ma związek z rozwojem chłoniak. Ziarnica złośliwa Czynniki ryzyka chłoniak złośliwego obejmują: Infekcyjna mononukleoza: Zakażenie to może powodować mononukleozę, co zwiększa ryzyko wystąpienia chłoniaka. Wiek: osoby w wieku od 20 do 30 lat i osoby w wieku powyżej 55 lat są bardziej zagrożone Płeć: Jest nieco bardziej powszechny u mężczyzn. Lokalizacja: chłoniak Hodgkina występuje najczęściej w USA, Kanadzie i Europie Północnej. Najmniej powszechny jest w Azji. Genetyka: występowanie chłoniak u jednego z krewnych zwiększa ryzyko powstania u innych członków rodziny. Zamożność: Ludzie o wyższym statusie społeczno-ekonomicznym są bardziej zagrożeni Zakażenie HIV: choroba ta osłabia układ odpornościowy, przez co zwiększa ryzyko wystąpienia chłoniaka. Leczenie Rodzaj leczenia zależy od typu posiadanego chłoniak. Niestety, złośliwe chłoniaki są ciężkie do wyleczenia, ale można skorzystać ze standardowych sposobów leczenia. Niestabilny lub wolno rosnący chłoniak może wymagać tylko obserwacji. Jeśli leczenie jest konieczne, może to obejmować: Terapię biologiczną: stymuluje układ odpornościowy do atakowania komórek rakowych poprzez wstawianie żywych mikroorganizmów do organizmu. Terapię przeciwciałami: przeciwciała syntetyczne są wprowadzane do krwioobiegu w celu zwalczania antygenów nowotworowych. Chemioterapię: to agresywne leczenie farmakologiczne służące do zabijania komórek nowotworowych. Radioimmunoterapię: dostarcza ona wysoko radioaktywnych dawek bezpośrednio do rakowych komórek B i komórek T, w celu ich zniszczenia. Radioterapię: służy do skupienia się na małych obszarach raka. Przeszczep komórek macierzystych: może przywrócić uszkodzony szpik kostny po chemioterapii wysokimi dawkami lub radioterapii . Sterydy: mogą być wstrzykiwane w celu leczenia chłoniaka. Zabieg chirurgiczny: można go użyć do usunięcia śledziony lub innych narządów po rozprzestrzenianiu się chłoniak, czyli gdy w organizmie wykryto przerzuty. Jestem absolwentką Politechniki Białostockiej na wydziale Zarządzania. Od lat interesował mnie zdrowy tryb życia, dietetyka oraz sport. Będąc w licealnej klasie sportowej brałam udział w wielu zawodach biegowych. Obecnie poszerzam swoją wiedzę czytając pisma branżowe. Portal powstał po to, aby mogła dzielić się zdobytą wiedzą oraz zachęcać czytelników do zmiany swoich nawyków na lepsze. Kursy i szkolenia: 1. Kurs Dietetyki i Suplementacji Sportowej - 20-21 listopada 2010 - Fundacja AWF Katowice 2. Żywienie w jednostkach chorobowych - - Warszawa 3. Żywienie kobiet w ciąży i dzieci - - Warszawa 4. Niedożywienie w praktyce dietetycznej - - Wrocław - Polskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego 5. II Ogólnopolska Konferencja Dietetyki Congressus Dietetica (Łódź, 23-24 marca 2012r.) 6. Szkolenie „ Edukator w cukrzycy” nr certyfikatu: 39/09/2013 (Poznań, 21 września 2013r.) 7. Konferencja Fit-Medical Forum 2014 (Poznań, 24 stycznia 2014r.) 8. Warsztaty szkoleniowe „Niedożywienie w praktyce dietetycznej” (Wrocław, 25 czerwca 2014r.) 9. XIX Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Wrocław, 1-3 października 2015r.) 10. Konferencja „Zalecenia Kliniczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego 2016 – Jak optymalnie leczyć cukrzycę i jej powikłania? (Wrocław, 6 kwietnia 2016r.) 11. Warsztat doskonalący - Psychologia w dietetyce - - Rzeszów - Centrum Szkoleń Dietetyki Klinicznej
zlewne nocne poty. gorączka bez uchwytnej przyczyny powyżej 38oC, trwająca co najmniej 2 tygodnie. niezamierzona utrata masy ciała powyżej 10% w przeciągu nie więcej niż 6 miesięcy. zmęczenie. brak apetytu. niedokrwistość. infekcje, częste przeziębienia i zakażenia, które trudno poddają się leczeniu i nawracają.
napisał/a: joann90 2011-09-09 17:06 Witam, byłabym bardzo wdzięczna gdyby ktoś znający się na temacie przedstawił mi temat leczenia chłoniaka u 3letniego dziecka (dokładnie 34miesiące). Jest to chłoniak rozlany śródpiersia. Szukałam na internecie jakiś informacji na ten temat, ale większość dotyczy dorosłych albo dzieci około 10 lat. Bardzo proszę o jakieś info. napisał/a: Vieri 2011-09-09 22:49 Witam, Przede wszystkim konieczne jest dokładne rozpoznanie histologiczne wykrytego nowotworu. W zależności bowiem od tego, czy jest to chłoniak nieziarniczy czy ziarnica złośliwa zwana popularnie chłoniakiem Hodgkina postępowanie terapeutyczne nieco się różni. Nie wiem dokładnie jakich informacji oczekujesz, jeśli zadasz jakieś pytanie z chęcią postaram się na nie odpowiedzieć. Pozdrawiam napisał/a: joann90 2011-09-10 10:56 Jest to chłoniak nieziarniczy. Ok 2 miesięcy temu po przeziębieniu pojawiły się problemy z oddychaniem, a miesiąc temu dopiero dostała skierowanie na prześwietlenie płuc na którym wszystko wyszło. Od dnia wczorajszego ma drugą chemię. Pierwsza chemia po przyjęciu do szpitala była dawana 'w ciemno' - biopsja była nie możliwa, bo dziecko było niewydolne oddechowo. jeszcze odnośnie chorego - od urodzenia niewielka waga, problemy z jedzeniem, podejrzenie choroby Recklinghausena. Zostałam poproszona przez matkę tego dziecka o znalezienie jakiś informacji o tej chorobie, więc wolałam popytać tutaj niż czytać jej jakieś regułki z internetu. Prosiłabym o przybliżenie mi tematu tej choroby, leczenia, jak wygląda sprawa z wyleczalnością? napisał/a: Vieri 2011-09-10 13:07 Witam, Generalnie pośród chłoniaków nieziarniczych, która to nazwa obejmuje grupę chorób rozrostowych układu chłonnego wyróżniamy trzy typy nowotworów w zależności od ich charakterystyki histologicznej (badanie pod mikroskopem): - chłoniak nieziarniczy z komórek B (B-NHL - B Non-Hodgkin lymphoma) - chłoniak nieziarniczy z komórek T (T-NHL - T Non-Hodgkin lymphoma) - chłoniak nieziarniczy anaplastyczny, wielkokomórkowy (ALCL - Anaplastic large-cell lymphoma) Leczenie będzie polegało przede wszystkim na ustabilizowaniu funkcji życiowych chorego, gdzie wydolność narządowa jest warunkiem rozpoczęcia właściwego leczenia. Następnie w zależności od lokalizacji zmiany a co za tym idzie stopnia zaawansowania choroby (CS przynajmniej III - lokalizacja w śródpiersiu), jego charakterystyki histologicznej proponuje się odpowiedni program leczenia. Leczenie chłoniaków nieziarniczych obejmuje zwykle chemioterapię merkaptopuryną i metotreksatem. Natomiast w zależności od wyników badań dodatkowych (tomografia komputerowa CT całego ciała, scyntygrafia kośćca, punkcja szpiku kostnego lub trepanobiopsja, badanie płynu jam ciała (jeśli obecny), badanie płynu rdzeniowo-mózgowego) można rozważać także dodatkowe opcje terapeutyczne takie jak na przykład radioterapia lub inne drogi podaży leków cytostatycznych (przeciwnowotworowych) np. dokanałowo (it). W leczeniu chłoniaków nieziarniczych rolę odgrywa także chemioterapia wysokodawkowa z auto- lub allo- genicznym przeszczepem komórek hemopoezy. Oczywiście w tak krótkiej odpowiedzi nie sposób wyszczególnić wszystkich ścieżek terapeutycznych, których zastosowanie uzależnione jest od wielu czynników dynamicznie zmieniających się w czasie terapii. Natomiast faktem jest, że największą rolę w leczeniu NHL (chłoniaków nieziarniczych) odgrywa chirurgia oraz chemioterapia, także jako chemioterapia wysokodawkowa z przeszczepem komórek hemopoezy (HDCT). Z kolei odnośnie wyleczalności to na tle innych chorób nowotworowych, szczególnie nowotworów litych wyleczalność jest dobra, w zależności od wyżej wymienionych czynników osiąga 60-99%. Pozdrawiam.
chłoniak u dzieci forum
