Miejscowa nużyca może być zasadniczo nieleczona. Prognozy dla tej formy są zwykle dobre, a spontaniczne wyzdrowienie jest częste. Leczenie formy uogólnionej obejmuje podanie mokosydektyny w preparacie łączonym z imidakloprydem, ale aby skutecznie wyleczyć psa należy podać leki kilkukrotnie w odstępach 1-4 tygodniowych.
Nowotwory złośliwe oka są rzadko diagnozowanymi typami nowotworów. Jeśli już jednak dojdzie do ich rozpoznania, nie tylko niosą za sobą ryzyko utraty wzroku czy gałki ocznej, lecz także życia, tym bardziej, że mogą dawać przerzuty do innych narządów, np. mózgu. Sprawdź, jak rozpoznać objawy złośliwych guzów oka. Nowotwory złośliwe oka są diagnozowane bardzo rzadko. Jeśli już jednak się pojawiają, swoim zasięgiem mogą objąć każdą część oka: nerw wzrokowy, siatkówkę, tęczówkę, gruczoł łzowy, powiekę i skórę wokół oczu, często bezpośrednio zagrażając życiu chorego. Złośliwe nowotwory nerwu wzrokowego W obrębie nerwu wzrokowego mogą rozwinąć się dwa rodzaje bardzo rzadko diagnozowanych guzów złośliwych: glejak i oponiak. Tego typu zmiany rosnące w obrębie oka mogą zaatakować nerw wzrokowy, a w konsekwencji zaburzyć ostrość widzenia i ruchomość oka. Oba nowotwory objawiają się stopniową utratą wzroku i zanikiem nerwu wzrokowego. W późniejszym okresie, gdy guz osiągnie większe rozmiary, pojawia się wytrzeszcz gałki ocznej. Warto wiedzieć, że glejak nerwu wzrokowego stanowi 20 proc. nowotworów oczodołu u dzieci. Z kolei na oponiaka osłonek nerwu wzrokowego najczęściej chorują kobiety w wieku średnim. Złośliwe nowotwory powiek Najczęstszym nowotworem złośliwym skóry powiek jest rak, który występuje u osób starszych. W 93 proc. przypadków jest to niegroźna dla życia postać nowotworu - rak podstawnokomórkowy, nie dający w ogóle przerzutów. Jak rozpoznać raka powiek? W początkowym stadium rozwoju na skórze pojawia się płaski, niebolesny guzek, który nie różni się wyglądem od zdrowej skóry. Wraz z rozwojem choroby guz powiększa się, a w części środkowej tworzy się strupek, krwawiący przy próbie usunięcia. Złośliwe nowotwory oczodołu Mięsak, czyli nowotwór wywodzący się z tkanki mezenchymalnej (zarodkowej tkanki łącznej), to trzeci po neuroblastomii i guzie Wilmsa najczęstszy nowotwór złośliwy u dzieci. Występuje w czterech postaciach: zarodkowej, pęcherzykowej, różnokształtnokomórkowej i groniastej. Ten typ nowotworu pojawia się zwykle w pierwszej dekadzie życia i objawia się wytrzeszczem, który często rozpoznawany jest jako stan zapalny. Uwaga na czerniaka złośliwego Czerniak złośliwy to najczęściej diagnozowany nowotwór złośliwy oka. Co więcej, nowotwór ten stanowi nawet 20 procent wszystkich czerniaków. Jest bardzo groźny, ponieważ zazwyczaj przez długi czas nie daje żadnych objawów i zwykle rozpoznawany jest podczas przypadkowej wizyty u okulisty. Czerniak charakteryzuje się powstaniem jasno- lub ciemnobrunatnego guzka (lepiej widocznego w tęczówce niebieskiej), powiększającego się powoli, powodującego niekiedy zniekształcenie źrenicy. Siatkówczak Siatkówczak to najczęstszy wewnątrzgałkowy nowotwór złośliwy oka u dzieci. Wywodzi się z niedojrzałych komórek siatkówki, które ulegają zezłośliwieniu i rozrastają się nieprawidłowo w oku, prowadząc do zniszczenia pozostałych struktur gałki ocznej. Charakterystycznymi obawami guza siatkówki są leukokoria (biały refleks źreniczny) i zez. Guz gruczołu łzowego Najczęstszą przyczyną występowania guzów w obrębie oczodołu u dorosłych są przerzuty, które zwykle ujawniają się w wieku średnim lub podeszłym, częściej u mężczyzn. Guz gruczołu łzowego objawia się wytrzeszczem, podwójnym widzeniem (w wyniku zajęcia przez guz mięśni okoruchowych) i obniżeniem ostrości wzroku (w wyniku uszkodzenia nerwu wzrokowego).
Miłośnicy psów z pewnością zdają sobie sprawę, jak wielki wpływ na zachowanie i wygląd zwierzęcia ma genetyka i dziedziczenie cech od rodziców.Umaszczenie, kolor oczu i temperament są sprzężone z genami i stanowią wynikową łączenia w pary konkretnych osobników (o zjawisku inbredu pisaliśmy już w innym artykule, do którego odsyłamy wszystkich zainteresowanych).

U psów tak jak u ludzi, możemy spotkać się z chorobami serca. Właściwe i wcześnie podjęte leczenie może poprawić pracę serca oraz wydłużyć życie psa. Jakie choroby serca mogą się rozwinąć u Twojego pupila? Jakie są ich objawy i jak wygląd leczenie? Zapraszam do czytania. 1. Serce – niezwykły narząd w organizmie 2. Jakie choroby serca mogą się rozwinąć? 3. Choroby serca u psa – objawy 4. Kiedy udać się do lekarza? 5. Jak można zbadać serce psa? 6. Leczenie psa z chorobami serca 7. Co można zrobić w domu? 8. Choroby serca u psa – podsumowanie Serce – niezwykły narząd w organizmie Serce to niezwykły narząd. Jego pracę można zaobserwować w badaniu USG nawet u 24-dniowych płodów, podczas wizyty kontrolnej ciężarnej suczki. Dzięki nieustannej pracy serca, po organizmie przenoszone są składniki odżywcze, hormony, czy tlen. Nie zawsze jednak wszystko przebiega zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Zdarza się, że serce podlega procesom chorobowym, a w takim przypadku tylko właściwe i wcześnie podjęte leczenie, może poprawić jego pracę i tym samym wydłużyć życie psa. Choć lista chorób serca jest długa, ono nie daje łatwo za wygraną. Za pomocą przeróżnych mechanizmów, stara się zamaskować swoje problemy. Wpływa na cały organizm, by zwiększyć swoją wydolność i utrzymać właściwą jakość funkcjonowania. Nie jest to jednak proste i niestety nie zawsze możliwe jest samoczynne naprawienie wszystkich zaburzeń. Wraz z upływającym czasem, problemy nawarstwiają się i nieuchronnie prowadzą do zastoinowej niewydolności serca. Jakie choroby serca mogą się rozwinąć? Chorób serca u psa może być naprawdę wiele. Dotyczą psów w każdym wieku, choć najczęściej diagnozowane są u zwierząt starszych oraz u tych najmłodszych. Problemy wrodzone mogą być wykryte już przy pierwszej wizycie szczeniaka lub dopiero po kilku miesiącach jego życia. Najczęściej mamy do czynienia z ubytkami w przegrodzie międzykomorowej lub międzyprzedsionkowej, a także z podzastawkowym zwężeniem aorty, czy zastawkowym zwężeniem tętnicy płucnej. Stosunkowo często w grupie chorób wrodzonych pojawia się również przetrwały przewód tętniczy. Większość chorób serca rozwija się wraz z wiekiem. U psów mniejszych ras najczęściej diagnozowana jest endokardioza zastawki dwudzielnej. Jest to problem aparatu zastawkowego znajdującego się pomiędzy lewym przedsionkiem a lewą komorą. Jego zmieniona budowa ma wpływ na jakość pracy całego serca. Podczas skurczu komór tylko część krwi trafia na obwód, a reszta cofa się do lewego przedsionka, co daje niekorzystne następstwa. Po pierwsze – tkanki nie otrzymują właściwej ilości krwi i tym samym przenoszonego przez nią tlenu. Po drugie – lewy przedsionek serca otrzymuje zbyt dużą ilość krwi i nie mogąc jej pomieścić, powiększa się i staje się mniej wydolny. Przy kolejnym skurczu mięśnie przedsionka nie są w stanie wypchnąć całej krwi, a to powoduje dalsze przeciążenia i z czasem prowadzi do obrzęku płuc. Z kolei z kardiomiopatia rozstrzeniowa u psa spotykana jest najczęściej wśród ras dużych i olbrzymich. W przebiegu tej choroby obserwujemy powiększenie wszystkich jam serca. Zmniejsza się też siła skurczowa, co wpływa na zaburzony przepływ krwi. Powiększone serce uciska na drogi oddechowe, wywołując dalsze objawy. Wśród chorób serca rozwijających się wraz z wiekiem, wyróżniamy także arytmogenną kardiomiopatię prawej komory, kardiomiopatię przerostową, a także zaburzenia rytmu i wiele innych, rzadziej spotykanych problemów. Można także wyodrębnić choroby serca, których pierwotna przyczyna tkwi zupełnie gdzie indziej. Zatrucia, zaburzenia elektrolitowe, czy hormonalne wpływają bezpośrednio na pracę serca. Również choroby zapalne, pasożytnicze, a nawet nowotworowe mogą doprowadzić do zaburzenia jego pracy. Choroby serca u psa – objawy Pomimo mnogości chorób, jakie mogą atakować mięsień sercowy lub pośrednio wpływać na jego pracę, objawy chorób serca u psów są do siebie podobne. Przede wszystkim zwierzak przestaje tolerować wysiłek fizyczny. Czasem nawet ekscytacja związana z powrotem opiekuna do domu lub z momentem kiedy bierze on smycz, wywołuje kaszel lub duszność. Kaszel w przypadku problemów z sercem jest dosyć charakterystyczny – pies zachowuje się, jakby chciał coś odkrztusić i czasem nawet mu się to udaje. Ataki kaszlu przychodzą nie tylko w momencie ekscytacji – mogą zdarzyć się również przy niewielkim wysiłku, jakim jest spacer, czy wchodzenie po schodach, a także bez wyraźnej przyczyny nocą i nad ranem. Pogłębiające się zaburzenia dają kolejne objawy – może to być ogólna ospałość, niechęć do jedzenia i chudnięcie, a nawet omdlenia. Dodatkowo przy uważnej obserwacji, można zwrócić uwagę na szybszy i płytki oddech pupila. Dla psów borykających się z chorobami serca wyjątkowo uciążliwy jest okres letni – wysokie temperatury przyczyniają się niestety do jeszcze większych problemów oddechowych. Objawy choroby serca u psa najczęściej dają o sobie znać dopiero po dłuższym czasie. Początkowo większość z nich rozwija się skrycie – bywa że dopiero po kilku latach zauważalne są objawy kliniczne. Nawet choroby wrodzone mogą być dosyć długo maskowane. Opiekun może nie zaobserwować żadnych objawów lub jest to jedynie mniejsza tolerancja wysiłku. Z tego też powodu tak ważne są wizyty profilaktyczne, przeprowadzane regularnie przez całe życie zwierzęcia. Kiedy udać się do lekarza? Wizyta w gabinecie weterynaryjnym jest konieczna, kiedy nasz pies zachowuje się nietypowo. Powtarzające się ataki kaszlu i mniejsza chęć do poruszania się, to pierwsze symptomy, które powinny skłonić nas do konsultacji lekarskiej. Z czasem może dołączyć się niepokojące chudnięcie, a nawet duszność. Takich objawów nie można ignorować. Jak można zbadać serce psa? Podstawową metodą badania jest osłuchiwanie. Pozwala ono na wstępną ocenę jakości pracy zastawek, a także określenie rytmu i jakości pracy serca. Lekarz oczywiście skupia się również na innych aspektach i w razie konieczności może zlecić wykonanie badań dodatkowych. Najczęstsze z nich to: Zdjęcie RTG – zobrazuje wielkość serca i poszczególnych jego elementów, a także wielkość głównych naczyń krwionośnych; zdjęcie umożliwia również ocenę tkanki płucnej oraz EKG – jest wykonywane kiedy podejrzewamy niemiarowość pracy serca; dzięki niemu mamy możliwość wykrycia arytmii; to jednak nie wszystko – badanie EKG może pomóc nam w ocenie wielkości poszczególnych jam serca. Zapis zmienia się również w kilku przypadkach zaburzeń serca – jest to badanie, które umożliwia ocenę grubości ścian serca, czy jakości zastawek, dzięki pomiarom, których dokonuje się podczas badania, możemy ocenić wydolność mięśnia sercowego i specyfikę jego pracy; jest to badanie niezwykle pomocne przy diagnozowaniu większości chorób serca – wrodzonych, jak i krwi – analiza parametrów odpowiedzialnych za pracę nerek i wątroby, poziom glukozy we krwi, morfologia, badanie poziomu hormonów tarczycy, a także jonogram, są konieczne, by wprowadzić odpowiednie leczenie ciśnienia krwi – jest wartościowy, by ocenić stopień zaawansowania problemów, często wykonywane jest przy obecności współistniejących chorób. Regularnie wykonywane pomiary są prostym sposobem, by ocenić efekt leczenia Oczywiście lista badań dodatkowych na tym się nie kończy. Wybór badań uzależniony jest od wielu czynników, które pojawiają się na różnych etapach choroby. Leczenie psa z chorobami serca W zależności od stwierdzonej przyczyny problemu lekarz zaproponuje odpowiedni sposób terapii. Możliwości leczniczych jest naprawdę wiele – ważne by było ono odpowiedzią na problemy, z jakimi zmaga się serce psa. Łagodniejsze przypadki mogą być poddane leczeniu domowemu przy pomocy tabletek, natomiast psy z silniejszymi zaburzeniami mogą wymagać opieki szpitalnej z tlenoterapią, czy wlewami dożylnymi. Nigdy nie należy ignorować problemu. Leki nasercowe muszą być podawane systematycznie i najczęściej przez całe życie psa. Konieczne są też regularne kontrole lekarskie, by móc dostosować leczenie do zmieniających się zapotrzebowań zwierzęcia. Co można zrobić w domu? Po zdiagnozowaniu choroby serca u psa powinniśmy zweryfikować różne aspekty życia naszego pupila. Posiłki powinny być w pełni zbilansowane, by pokryć zapotrzebowanie energetyczne, ale również, by dać psu składniki odżywcze konieczne do utrzymania właściwej masy mięśniowej. Jest to szczególnie ważne, kiedy zwierzak przestaje być tak ruchliwy jak kiedyś. Co istotne – posiłki nie mogą zawierać dodatku soli. Czasem natomiast warto dołączyć suplementy, które uzupełniają dietę psa w składniki poprawiające kondycję komórek mięśnia sercowego. Aktywność psa musi być dostosowana do jego możliwości i przyzwyczajeń. Nie należy nakłaniać pupila do niepotrzebnej aktywności, jednak nie można gwałtownie ograniczyć mu wszystkich spacerów. W upalne dni unikajmy długiego narażenia na słońce – raczej wybierajmy miejsca zacienione, natomiast w pomieszczeniach konieczna jest dobra wentylacja. Bardzo pomocne w dostosowaniu odpowiedniego leczenia, jest domowy pomiar liczby oddechów. Jako że w gabinecie pies jest zestresowany – pomiar taki jest obarczony pewnym błędem. W domu, w czasie kiedy pies odpoczywa – liczenie oddechów jest dużo bardziej wartościowe i wiarygodne. Lekarz weterynarii z pewnością wytłumaczy, jak w prosty sposób dokonać takiego pomiaru i jakie wartości są sygnałem do pojawienia się w gabinecie na konsultacji. Najczęściej z chorobami serca zwierzak będzie zmagał się już do końca swojego życia. Przykładem może być endokardioza lub kardiomiopatia. U psa w takich przypadkach objawy postępują i są przyczyną groźnych, często zagrażających życiu objawów. Dołączające się problemy, wymuszają przyjmowanie kolejnych leków, co przy zaburzonym apetycie może stać się kłopotliwe. Na rynku dostępne są różne preparaty – smaczne tabletki. Mamy też możliwość wykorzystania różnych sposobów podawania preparatów – np. sproszkowanie ich i dodanie do karmy w znacznym stopniu ułatwia współpracę ze zwierzakami. Warto próbować i nie poddawać się, a przede wszystkim pamiętać o regularnym podawaniu leków. Choroby serca u psa – podsumowanie Choroby serca początkowo są zupełnie niemożliwe do zaobserwowania bez badań dodatkowych, jednak w pewnym momencie dają o sobie znać. Z czasem powiększone serce u psa jest przyczyną kolejnych nieprzyjemnych objawów. Pamiętajmy, że niechęć do podejmowania aktywności nie zawsze jest spowodowana tylko starością. Warto korzystać z regularnych wizyt profilaktycznych w gabinetach weterynaryjnych. Szybko podjęte leczenie daje szansę nie tylko na znaczne wydłużenie życia psa, ale też zdecydowanie poprawia jego jakość.

Jeżeli oczy psa robią się czerwone i łzawią po nocy, przyczyną jest najprawdopodobniej zapalenie spojówek. Jeżeli przy tym pies nie ma podwyższonej temperatury ciała i zachowuje się normalni, schorzenie nie jest groźne, co nie znaczy jednak, że nie wymaga konsultacji z weterynarzem. Łzawienie połączone z pojawieniem się ropnej
Przez aktualizacja dnia 16:03 Choroby oczu u psa nie należą do rzadkości dlatego, jeśli twój pies łzawi, pociera oczy łapką, ma zaczerwienione spojówki lub często mruży powieki, istnieje prawdopodobieństwo, że cierpi jedną z chorób oczu. Choroby oczu u psa - co warto wiedzieć? Na początek trzeba zaznaczyć, że niektóre rasy psów są predysponowane do określonych chorób oczu bardziej niż inne, czego świadomość należy mieć przy zakupie pupila. Nie można też podejmować prób leczenia zaczerwienionego czy łzawiącego oka u psa na własną rękę. Przyczyna takiego stanu może leżeć dużo głębiej, a próbą doraźnej pomocy bardziej mu zaszkodzimy, niż pomożemy. Psa powinien zobaczyć lekarz weterynarii, bo tylko on może postawić odpowiednią diagnozę i wdrożyć fachowe leczenie. Oto lista kilku najczęściej występujących chorób oczu u psów wraz z przyczynami, objawami i podpowiedzią co do sposobów ich leczenia. Jaskra Jaskra to choroba oka polegająca na stałym zwiększeniu ciśnienia śródgałkowego oka. Jest to dość często występujące schorzenie, które nieleczone prowadzi do ślepoty. Pacjent trafiający do gabinetu weterynarii nierzadko jest już ślepy na jedno oko. Jaskra może mieć charakter pierwotny, czyli pojawić się samoistnie, lub wtórny – w wyniku urazów bądź chorób, najczęściej nowotworowych. Czasem też, choć bardzo rzadko, może być chorobą wrodzoną. W walce z jaskrą kluczowa jest wczesna diagnoza. Najbardziej rzucającym się w oczy objawem jaskry, jak w przypadku większości chorób oczu u psów, są przekrwione spojówki. Bardzo charakterystycznym dla tej choroby objawem jest też powiększenie gałki ocznej – szczególnie u młodych zwierząt postępuje ono w bardzo krótkim czasie. Ponadto można zaobserwować rozszerzenie źrenicy. Towarzyszą temu dolegliwości bólowe i ogólne pogorszenie samopoczucia psa. Przy zaawansowanych stanach pojawia się ślepota, na ogół wtedy jest już za późno na uratowanie widzenia. Leczenie jaskry u psa polega na zmniejszaniu ciśnienia w oku, aby jak najdłużej utrzymać je zdolnym do widzenia. Zazwyczaj jest to leczenie farmakologiczne, odpowiednio dobrane przez lekarza weterynarii. Jeśli leczenie jest nieefektywne, wówczas zaleca się operację. Jeśli pies jeszcze widzi, można zmniejszyć produkcję cieczy wodnistej, która jest bezpośrednio odpowiedzialna za zwiększone ciśnienie, a w przypadku psów ślepych zaleca się usunięcie gałki ocznej. Nie jest to obowiązkowy zabieg, ale ułatwia psu życie, zmniejsza dolegliwości bólowe i nie ma po nim konieczności podawania leków przez całe życie. Zaćma Pies z zaćmą©Shutterstock Zaraz obok jaskry jest to bardzo często występująca choroba oczu u psów. Polega na zmętnieniu soczewki oka wskutek urazu, chorób oka lub chorób metabolicznych, takich jak na przykład cukrzyca. Może być też wrodzona, jest dziedziczna u niektórych ras. Prowadzą do niej ponadto niedobory żywieniowe i zatrucia. Podobnie jak u ludzi, u psów wyróżnić można też zaćmę starczą, do której prowadzą naturalne procesy starzenia się oka. Głównym objawem zaćmy u psa jest zmiana wyglądu oka. Staje się ono mętne, czasem określane jako „mleczna soczewka“. W związku z pogarszającym się wzrokiem pies może stać się apatyczny i mniej chętny do zabawy. Sama choroba nie jest bolesna dla psa, ale jeżeli nie będzie leczona, doprowadzi do całkowitej ślepoty, która stanowi utrudnienie codziennego życia. Nie ma obecnie dobrej metody farmakologicznej na leczenie zaćmy. Jedyną skuteczną jest operacja, która polega na usunięciu soczewki i wstawieniu nowej. Sam zabieg jest szybki, ale wymaga specyficznego wykształcenia lekarza wykonującego go, a także długotrwałej farmakoterapii po operacji. Zapalenie spojówek u psa Podobnie jak u ludzi, tak i u psów zapalenie spojówek jest dość często występującą chorobą oczu. Trudno jednoznacznie ustalić jego przyczyny, ponieważ może ich być wiele. Od alergii i atopowego zapalenia skóry, poprzez różnorakie choroby bakteryjne i wirusowe, aż po ciała obce i urazy mechaniczne oka. Zapalenie spojówek objawia się najczęściej poprzez łzawiące oczy u psa. Łzawienie z czasem zmienia się w wyciek śluzu lub ropy. Możemy zaobserwować też przekrwione i opuchnięte oczy u psa, które powodują duży dyskomfort. Pies w jego wyniku zaczyna pocierać okolice oka przednią łapą lub o przedmioty, pogłębiając tym samym stan zapalny. Czasem zaobserwujemy mrużenie powiek wynikające ze światłowstrętu. Podstawą leczenia zapalenia spojówek jest odpowiednia diagnoza lekarza weterynarii. Leczenie objawowe nie wyeliminuje problemu – szczególnie, jeśli mamy do czynienia z poważniejszymi stanami chorobowymi. Dostępne są krople do oczu z antybiotykiem. Złe ukształtowanie powiek - entropium i ekropium Należą do nich zwyrodnienia, takie jak ektropium, czyli wywinięcie powieki, i entropium, czyli podwinięcie powieki. Są to zaburzenia dziedziczne, jednak sposób ich dziedziczenia nie jest do końca poznany. Mogą pojawić się w wyniku urazu oka, ale częściej są to wady wrodzone. Polegają na braku odpowiedniej proporcji między długością powieki, a wielkością gałki ocznej i prowadzą do deformacji szczeliny powiekowej. Przez zaburzoną budowę oko nie jest odpowiednio chronione przed czynnikami środowiskowymi, a dodatkowo w przypadku entropium jest podrażniane przez rzęsy. Głównym objawem tego zaburzenia, oprócz złej budowy oka, jest nawracające zapalenie spojówek i łzawienie oczu psa. Leczenie polega na przeprowadzeniu korygującej budowę powieki operacji. Postępujący zanik siatkówki (PRA) Nazwą tej jednostki chorobowej określa się kilka chorób oczu u psa, które objawiają się pierwotnym zwyrodnieniem siatkówki oka psa i prowadzą do ślepoty nocnej, a w późniejszym etapie do całkowitego zaniku wzroku. Są to choroby genetyczne, które dają te same objawy, ale mają różne przyczyny. Wiek pojawienia się pierwszych objawów jest różny i zależny od rodzaju PRA, z którym mamy do czynienia. Często pierwsze symptomy występują w wieku 6-8 miesięcy, a całkowita ślepota następuje już po pierwszym roku życia psa. Nie ma niestety skutecznej metody leczenia tej choroby, a ona sama dziedziczy się w genie recesywnym, więc utrudniona jest predykcja tej choroby na podstawie stanu rodziców. Wiśniowe oko (tzw. cherry eye) - wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki u psa © ShutterstockTrzecia powieka u psa to dolno-przyśrodkowy fałd spojówki, który nasuwa się na gałkę oczną, kiedy pies mruga. Pełni ona funkcję ochronną, czyszczącą i bierze udział w produkcji łez. Czasami zdarza się, że gruczoł znajdujący się pod trzecią powieką wypada – jedno lub obustronnie. Widać wtedy gładki, różowy twór usytuowany w przyśrodkowym kąciku oka. Leczenie zależy od wieku psa i od szybkości reakcji właściciela. Jeśli do wypadnięcia doszło kilka minut – godzin przed wizytą lekarską, można zastosować leczenie farmakologiczne połączone z wprowadzeniem gruczołu na właściwe miejsce. Jeśli jednak do wypadnięcia gruczołu doszło kilka dni wcześniej, lub odprowadzenie manualne nie jest możliwe, należy rozważyć postępowanie chirurgiczne. Grudkowe zapalenie trzeciej powieki u psa Na grudkowe zapalenie trzeciej powieki zazwyczaj chorują psy młode – do 12. miesiąca życia. Jest to wirusowa choroba zakaźna, która prowadzi do znacznego powiększenia się tak zwanych grudek chłonnych, zlokalizowanych po wewnętrznej stronie trzeciej powieki. Podrażniają one powierzchnię oka wywołując ropny wyciek i podrażnienie spojówki, które wywołują ból i swędzenie oczu. Nieleczone zapalenie trzeciej powieki może trwać nawet kilkanaście miesięcy i doprowadzić do przykrych powikłań. Najczęściej stosuje się kilkutygodniowe leczenie farmakologiczne, a czasami konieczne jest leczenie chirurgiczne. Przeczytaj również: Zamglone oczy u psa Ropiejące oczy u psa Bibliografia: 1. Jaskra – diagnostyczne i terapeutyczne wyzwanie dla lekarza weterynarii, dr n. wet. Marcin Pikiel 2. Dziedziczne choroby oczu u psów. Cz. I, II i III, Peter G. C. Bedford 3. Zapalenie spojówek u psa: jakie krople do oczy stosować i jak leczyć chorobę?, lek. wet. Piotr Krzysztof Smentek 4. Zaćma u psa: jak rozpoznać i leczyć kataraktę u psa?, lek. wet. Piotr Krzysztof Smentek
pocieranie oka łapą, mętna powierzchnia oka, przebarwienia sierści wokół oka, widoczna trzecia powieka. Najczęstsze choroby oczu u psa to: Zaćma u psa – to choroba, która utrudnia widzenie i może być oznaką np. nierozpoznanej cukrzycy, dlatego ważne jest, by jak najszybciej skonsultować z lekarzem weterynarii wszelkie zmiany To problem doskonale znany wielu właścicielom. Zapalenie spojówek u psa jest powszechnym schorzeniem, dość łatwym w leczeniu, ale mogącym przynieść poważniejsze konsekwencje. Dlatego tak ważne jest obserwowanie oczu psa i szybkie reagowanie na wszelkie niepokojące zmiany. Objawy zapalenia spojówek u psa Pierwszym, łatwym do zaobserwowania objawem, jest wyciek z oczu psa. Wydzielina ma śluzowy wygląd i gromadzi się pod powieką, przypominając poranne tzw. śpiochy. W kolejnym etapie pojawia się zaczerwienienie i przekrwienie oczu. Z czasem tworzy się opuchlizna, mogą także wystąpić charakterystyczne grudki. Wraz z postępem zapalenia pies zaczyna coraz intensywniej pocierać oczy. Początkowo robi to łapą, później natomiast ma tendencję do pocierania pyskiem i głową o różne przedmioty. W efekcie możliwe jest nawet powstanie wyłysiałych miejsc wokół oczu. Kolejnym objawem jest mrużenie powiek. Warto wiedzieć U niektórych psów swędzenie może przechodzić w ból, który zwierzę może manifestować piszczeniem. Przyczyny zapalenia spojówek Lista potencjalnych przyczyn jest dość długa. Najczęściej wina leży po stronie: alergii infekcji wirusowych, szczególnie nosówki grzybicy podwinięcia powieki dwurzędowości rzęs urazu mechanicznego Warto wiedzieć Niektóre rasy psów mają szczególną tendencję do przewlekłego zapalenia spojówek, co wynika z charakterystycznego ukształtowania fałdów nosowych. Takie rasy to np. bokser, buldog czy pekińczyk. Bardzo częstą przyczyną zapalenia spojówek u psów jest niedrożność dróg łzowych oraz przebywanie w trudnych warunkach środowiskowych, gdy oczy psa są narażone na zapylenie. Leczenie zapalenia spojówek Przebieg leczenia jest uzależniony od przyczyny schorzenia. Weterynarz zawsze na początek szuka ciała obcego, które mogło zatamować drogi łzowe. Lekarze przepisuje też krople do oczu, które mają uzupełnić niedobór filmu łzowego. W bardziej zaawansowanym stadium choroby konieczne bywa wdrożenie leczenia antybiotykowego lub sterydowego. Przydają się również ciepłe okłady na bazie maści ziołowych. U wspomnianych ras psów zapalenie spojówek ma charakter nawrotowy – pomóc może wówczas tylko zabieg chirurgicznego skorygowania powieki. Zgłoś swój pomysł na artykuł Młodzieńcze zapalenie kości, czyli enostoza u psa, dotyczy głównie psów rosnących. Najczęściej jest diagnozowane u zwierząt w wieku 5 – 18 miesięcy, a więc właśnie w okresie szybkiego wzrostu. Tylko wyjątkowo może się ono zdarzyć u nieco starszych zwierząt. Warto znać rasy, u których najczęściej dochodzi do wystąpienia
Zapalenie stawów u psa w podeszłym wieku (lub choroba zwyrodnieniowa stawów) występuje bardzo często tak samo jak i u ludzi. Możemy sobie pozwolić na to, aby je ze sobą utożsamiać. Spowodowana jest zwykle bardzo znacznym zużyciem i niestabilnością stawów. Należy jednak pamiętać, że na zapalenie stawów u psa mogą mieć wpływ również inne czynniki, takie jak urazy, uwarunkowania genetyczne, infekcja, choroba immunologiczna oraz nowotwór. Wszystkie one mogą również negatywnie wpływać na choroby stawów u psów. Zapalenie może wpływać na pracę jednego lub więcej stawów w dowolnym miejscu ciała, jednak najczęściej dotykane schorzeniem stawy u psów to biodra, kolana, barki i łokcie. Za prawidłową pracę większości z nich odpowiada warstwa chrząstki działającej jak poduszka, która również zapewnia gładką powierzchnię, dzięki czemu przylegające kości mogą swobodnie poruszać się względem siebie. Ruch ten jest dodatkowo wspomagany przez smarowanie zapewniane przez płyn maziowy w stawach. W przypadku zapalenia stawów u psa stan chrząstki ulega pogorszeniu, a płyn maziowy traci swoje właściwości smarne. Przez to ruch kości staje się mniej płynny, co prowadzi do dyskomfortu i ograniczonej ruchomości stawów. Spis treści: ( kliknij aby przejść )Zapalenie stawów u psa objawy:Zapalenie stawów u psa leczenie: Zapalenie stawów u psa objawy: Istnieje wiele oznak, które mogą wskazywać na to, że Twój pies cierpi na artretyzm, mimo że większość psów zmaga się z bardzo skrytymi stworzeniami i ma tendencję do maskowania objawów bólu. Poniżej przedstawię najpopularniejsze symptomy mogące świadczyć o tym, że psa bolą stawy: Niechęć do chodzenia, wchodzenia po schodach, skakania lub zabawyKuleniePozostawanie w tyle na spacerachBól lub sztywność podczas wstawania lub schodzeniaSkomlenie przy dotknięciuZmiana osobowości (agresywna postawa, gdy normalnie pozostaje spokojna i towarzyska)Lizanie dotkniętych chorobą stawów Objawy te stają się bardziej wyraźne wraz z postępem choroby stawów i nasileniem bólu. Choroba ta u psów jest stanem, którego nie można odwrócić. Jednak ból i dyskomfort można skutecznie kontrolować i leczyć. Zapalenie stawów u psa leczenie: Pierwszym krokiem w leczeniu zapalenia stawów jest umówienie się na wizytę u weterynarza w celu dokonania dokładnego badania klinicznego. Aby precyzyjnie zdiagnozować stan psa, zwykle wymagane jest znieczulenie ogólne i zdjęcia rentgenowskie. Jest to niezbędne aby dokładnie określić, co dzieje się w stawach psa. Następnie należy opracować plan obejmujący wiele aspektów, każdy dostosowany do jego indywidualnej specyfiki. Aby pomóc Twojemu psu być szczęśliwym, należy skupić się na 4 ważnych aspektach. Kontrola wagi To najważniejszy aspekt leczenia każdego zwierzęcia z zapaleniem stawów. Zwierzęta z nadwagą będą zdecydowanie bardziej obciążać swoje stawy, co z kolei może sprzyjać rozwojowi zapalenia stawów. Dlatego optymalna waga to skuteczny lek na zdrowe stawy u psa. Zarządzanie ćwiczeniami Ćwiczenia są bardzo ważną częścią leczenia zapalenia stawów. Regularne, kontrolowane ćwiczenia (chodzenie na smyczy, pływanie) są niezwykle korzystne dla utrzymania ruchomości stawów i dobrej pracy mięśni. Niekontrolowane ćwiczenia (pogoń za piłeczkami tenisowymi, ściganie się po wydmach) mogą wywierać nadmierny nacisk na więzadła i skutkować trwałym uszkodzeniem stawów – niestety piłka tenisowa może być zmuszona do udania się w kąt. Komfort w domu / zmiany otoczenia W łagodnych przypadkach niektóre proste kroki podjęte w domu pomogą zmniejszyć poziom zwyrodnienia stawu u psa. Upewnij się, czy zwierzę ma ciepłe, wygodne miejsce do spania, zlokalizowane z dala od przeciągów. Duża ilość pościeli i kocyków pomoże chronić wszelkie bolące stawy. Pamiętaj aby zapewnić psu pomoc przy wsiadaniu i wysiadaniu z samochodów. Leczenie weterynaryjne W leczeniu zapalenia stawów u psa dostępne są różne terapie weterynaryjne. Najlepsza droga kuracji będzie zależeć od wielu różnych czynników, na przykład związanych z wiekiem psa, nasileniem się objawów, postępem choroby i innymi problemami zdrowotnymi. Co ważne, wszyscy pacjenci z zapaleniem stawów powinni zostać dokładnie przebadani i zdiagnozowani przed rozpoczęciem planowanego leczenia. Zabiegi, które mogą być oferowane dla psa na stawy obejmują: Leki modyfikujące chorobę zwyrodnieniową stawów (polisiarczan pentozanu): Leki te podaje się w serii wstrzyknięć (jedno wstrzyknięcie tygodniowo przez cztery tygodnie) a cykl czterech wstrzyknięć zwykle należy powtarzać co 6-12 miesięcy. Zastrzyki działają stabilizująco na błony stawów, wspomagają naprawę chrząstki stawowej i poprawiają smarowanie stawów. Dodatkowo warto zaznaczyć, że leki zapewniają znaczną poprawę u dużego odsetka pacjentów z zapaleniem stawów przy minimalnych (jeśli w ogóle) skutkach ubocznych. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): Leki te są specjalnie opracowane do stosowania u psów i powinny być przepisywane wyłącznie przez lekarza weterynarii. Działają zmniejszająco na stan zapalny wokół stawów i zapewniają znaczną ulgę w bólu. Dzięki regularnym kontrolom u weterynarza w celu monitorowania czynności wątroby i nerek psa, większość pacjentów bardzo dobrze reaguje na ich stosowanie. Nutraceutyki / diety na receptę: Np.: Glyde, dieta Royal Canin Mobility, Hills J / D. Są to suplementy diety lub diety na receptę, które zawierają takie składniki, jak glukozamina, siarczan chondroityny i oleje rybne. Środki te pomagają w ochronie stawów i mogą być podawane przez długi czas, aby pomóc z czasem zmniejszyć stan zapalny. Chirurgia: Istnieje wiele zabiegów chirurgicznych dostępnych dla zwierząt domowych. Mówimy tutaj między innymi o wymianie stawu biodrowego. Opcje zabiegów chirurgicznych zależą od stanu każdego pacjenta oraz charakteru występującej choroby, dlatego też nie będą tutaj omawiane. Fizjoterapia: Fizjoterapia obejmuje określone czynności mające na celu poprawę siły i mobilności bez powodowania dodatkowego obciążenia stawu. Jest również użytecznym środkiem wspierającym odchudzanie zwierzęcia i wspomagającym rehabilitację po operacji stawów. Postępowanie po operacji ortopedycznej na stawy psa: Oczywistym jest, że odpoczynek po operacji jest bardzo ważny. Natomiast uznanie znaczenia wczesnej mobilizacji i szybkiego powrotu do obciążenia operowanych stawów zrewolucjonizowało postępowanie pooperacyjne u zwierząt. Istnieją dowody na to, że spożycie NLPZ i opioidów (takich jak morfina) ulega zmniejszeniu po wdrożeniu dobrze skonstruowanego programu fizjoterapeutycznego. Utrzymanie / przywrócenie zakresu ruchu odbywa się poprzez aktywne i pasywne rozciąganie, określone ćwiczenia i terapię punktów spustowych. Te działania mają na celu rozluźnienie mięśni. Podczas wykonywania ćwiczeń rozciągających ważne jest, aby delikatnie manewrować kończyną w takim zakresie ruchu, który jest dobrze tolerowany przez naszego pupila. Nie wolno prowokować występowania bólu u psa. Ćwiczenia wzmacniające zapewniają odporność, dzięki temu mięśnie pracują trochę ciężej i przyzwyczajają się do codziennej eksploatacji. Aby uśmierzyć ból i ukoić cierpienia zaleca się również zanurzania w ciepłej / zimnej wodzie, akupunkturę oraz masaż. Stymulacja propriocepcji poprzez specjalne równoważące ćwiczenia też mogą sprawić dużo dobrego. Jeśli uważasz, że Twój pupil może mieć którykolwiek z objawów zapalenia stawów, pamiętaj, że im szybsza reakcja tym będzie wam łatwiej przezwyciężyć ewentualne trudności. Najlepiej, gdy nie będziesz zwlekał z wizytą u weterynarza. Choroby stawów u psów są bardzo popularnym zjawiskiem, lecz nadal pomijanym, aż do momentu, gdy już jest źle. Nie doprowadź do momentu, w którym twój przyjaciel zacznie cierpieć. Zapisz się na newsletter!

Najczęstsze przyczyny spuchniętego pyska u psa – alergia. Spuchnięty pysk u psa może być przyczyną wielu problemów zdrowotnych zarówno tych błahych, jak i poważnych lub śmiertelnych. Nigdy nie lekceważ tego objawu. Najczęstszą przyczyną pojawienia się opuchlizny bywa alergia. Może do niej dojść na skutek użądlenia

Oczy - źródło informacji Psy są bardzo spostrzegawcze, potrafią bez trudu zauważyć czy nasze oczy są otwarte czy zamknięte i w jakim kierunku patrzą. Potrafią też doskonale odczytać znaczenie naszego spojrzenia. Sygnały wzrokowe są wśród zwierząt jednym z naturalnych sposobów komunikacji. My ludzie z oczu psa możemy odczytać jego nastrój, zamiary i samopoczucie. Z oczu psa możemy wywnioskować jaka była jego przeszłość i jakie jest dziś jego życie. I wreszcie oczy mówią nam wiele o stanie zdrowia psa. Oczy mówią nam więcej, niż cokolwiek innego o psie, na którego patrzymy. Dlatego patrzmy psu w oczy, nie prowokacyjnie, lecz uważnie. Objawy chorobowe Na pierwszy rzut oka łatwo zauważyć, jeśli oczy naszego psa nie błyszczą jak zazwyczaj, są załzawione, cieknie z nich wydzielina lub nagle robią się mętne i nie wyglądają normalnie. Niepokojący jest inny kolor oka, niż zwykle (może świadczyć o uszkodzeniu lub urazie wewnątrz gałki), jak i inny kolor błon śluzowych wokół oka i niekiedy trzeciej powieki. Właściciel znający swojego psa doskonale potrafi zauważyć najmniejszą zmianę w samopoczuciu psa widząc jego spojrzenie. Przeczytaj też: Jak się opiekować chorym psem? Czasem oczy psa mówią nam o złej kondycji psychicznej i fizycznej psa, kłopotach innych narządów lub zarobaczeniu (silny wypływ z oczu). Czasem też same oczy stają się obiektem różnych chorób i urazów. Niektóre choroby oczu są dość powszechne i łatwo wyleczalne pod warunkiem szybkiej reakcji z naszej strony. Inne mogą być niebezpieczne dla wzroku, a niekiedy nawet życia psa. Niektóre choroby oczu u psów są wrodzone, inne mogą być też dziedziczne. Zobacz: Świerzb uszny i krwiak ucha u psa - jak leczyć? Jeśli cokolwiek niepokoi nas w spojrzeniu naszego psa przyjrzyjmy mu się uważniej i w razie jakichkolwiek wątpliwości zwróćmy się szybko do lekarza weterynarii!

zapalenie spojówek – może przybierać różne formy (przewlekłą, ostrą i nawracającą). Do głównych objawów należy przekrwienie, obrzęk i wydobywająca się wydzielina z oka. Leczenie polega na podaniu leków przeciwzapalnych i antybiotyków. uszkodzenie rogówki – rogówka jest niezwykle ważna, ponieważ pełni funkcję ochronną.

Spis treści:1. Jak należy dbać o oczy psa?2. Najczęstsze choroby oczu u psa:3. Czerwone oczy u psa4. Pies drapie się po oczach?5. Dlaczego psu ropieją oczy?6. Zamglone oczy u psa7. Zez szczenięcy8. Krople do oczu dla psa – jakie wybrać?9. Podawanie kropli – leczenie psich oczu10. Prawidłowe podanie kropli do oczu:11. Badanie okulistyczne Twojemu psu z pewnością dobrze z oczu patrzy, dlatego zadbaj o jego wzrok, by po prostu dobrze mu się patrzyło. O ile te urocze oczyska mogą przysporzyć wiele problemów zdrowotnych, o tyle sama pielęgnacja nie jest trudna. Oczy Twojego pupila są praktycznie tak samo zbudowane jak Twoje, z jedną różnicą: psy mają dodatkowy fizjologiczny element – trzecią powiekę. Jej głównym zadaniem jest ochrona i nawilżanie oka. Poza tym od ochrony i nawilżania oczu Twój pies powinien mieć też Ciebie! Przecież sam nie jest w stanie się tym zająć… Jak należy dbać o oczy psa? Podstawą pielęgnacji psich oczu jest ich kontrolowanie oraz regularne przemywanie. Jest to ważne, ponieważ narządy wzroku naszych pupili są narażone na czynniki zewnętrzne, np. kurz i pył. Oczy psa należy przemywać w szczególności po spacerze na łące i po pobycie na plaży czy na innych piaszczystych terenach. Do przemywania używaj specjalnych preparatów, które kupisz u weterynarza lub w sklepie zoologicznym. Jeśli nie masz takiej możliwości, przemyj oczy pupila solą fizjologiczną, naparem z rumianku lub świetlika albo przegotowaną wodą. Ponadto u ras długowłosych pamiętajmy o odsuwaniu, systematycznym wyczesywaniu i podcinaniu grzywy, aby nie wchodziła pupilowi do oczu, co może wywoływać podrażnienie. Jeśli jednak mimo wszystko oko psa przez dłuższy czas jest zaczerwienione lub mocno łzawi, zgłoś się na konsultację weterynaryjną! Poznaj przyczyny i objawy najczęściej występujących chorób oczu u psów i dowiedz się, na czym polega ich leczenie. Najczęstsze choroby oczu u psa: Uszkodzenie lub owrzodzenie rogówki Rogówka to najbardziej zewnętrza warstwa oka, która pełni funkcję ochronną. Podczas urazu to właśnie ona jako pierwsza zostaje uszkodzona. Taki wypadek może zdarzyć się dosłownie wszędzie – w czasie zabawy w krzakach i w trawach lub podczas gonitwy z innym psem. Urazy dość często zdarzają się w trakcie zabawy z kotem, gdy ten zadrapie pazurem psa. Uszkodzenie rogówki to innymi słowy powierzchniowa rana gałki ocznej, która jeśli nie zostanie odpowiednio zabezpieczona, może się powiększyć i doprowadzić do poważniejszych komplikacji. Dość częstym schorzeniem rogówki u psów jest jej owrzodzenie. Terminem tym określa się utratę nabłonka rogówki. Może zdarzyć się wskutek mechanicznego urazu czy też z braku odpowiedniej ilości filmu łzowego w oku, czyli gdy oko jest po prostu zbyt suche. Wśród przyczyn owrzodzenia wymienić można wiele nieprawidłowości, w tym dysfunkcje powiek, nieprawidłowy układ rzęs, guzy powiek lub ich zapalenie. Pies z uszkodzoną rogówką będzie drapał oko, ocierał je lub mrużył. Jest to dla niego bardzo bolesne, wiec może być osłabiony i mieć obniżony apetyt. Owrzodzeniu rogówki często towarzyszy zaczerwienienie spojówki wraz z pojawieniem się wydzieliny w worku spojówkowym. Uraz mechaniczny rogówki diagnozuje się po wybarwieniu oka fluoresceiną. Jest to badanie szybkie i bezbolesne dla psa. Ubytek w nabłonku przednim rogówki wybarwia się na zielono albo żółto. Dzięki temu można dokładnie określić jego rozmiar. Warto także wykonać test Schirmera (badanie wydzielania łez) oraz dokładne badania okulistyczne z lampą szczelinową. Owrzodzenie rogówki zazwyczaj jest niepowikłane bakteryjnie, niewielkie i dość płytkie. W takim wypadku rogówka szybko się zregeneruje, a w przeciągu 7-10 dni leczenia dochodzi do jej całkowitego wygojenia. Terapia polega na miejscowym podawaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i nawilżaniu oka (sztucznymi łzami) oraz podawaniu miejscowo antybiotyków. Często podaje się również ogólne leki przeciwbólowe. Jednak w niektórych sytuacjach owrzodzenia trudno się goją. Dzieje się tak, gdy płytkie owrzodzenie staje się coraz bardziej rozległe i penetruje głębiej w warstwy nabłonka rogówki, prowadząc do rozwoju pełnego wrzodu rogówki. Gojenie przedłuża się także wtedy, gdy dojdzie do zakażenia lub gdy oko ciągle jest drażnione, a przyczyna nie została zlikwidowana (np. źle wyrośnięte rzęsy cały czas podrażniają oko). W takiej sytuacji samo leczenie farmakologiczne może być niewystarczające. Lekarz może zdecydować o miejscowym podawaniu psu surowicy. Głębokie, niegojące się owrzodzenia rogówki zazwyczaj wymagają także leczenia chirurgicznego. W przypadku uszkodzenia rogówki, a także w trakcie terapii, konieczne jest założenie psu kołnierza. Nieleczone owrzodzenie może doprowadzić do przepukliny w obrębie gałki ocznej, a nawet do jej utraty. Zapalenie spojówek Zapalenie spojówek może być ostre, podostre, przewlekłe i nawracające. Przyczyn tego stanu jest naprawdę wiele. Niekiedy zapalenie spojówek towarzyszy innej chorobie ogólnoustrojowej. Jego podstawowym objawem jest jej obrzęk, przekrwienie oraz pojawienie się wydzieliny. Nazywane jest przez to chorobą różowego lub czerwonego oka. W wypadku wystąpienia objawów zapalenia spojówki należy przeprowadzić dokładną diagnostykę. Zdarza się bowiem, że jest to objaw dysfunkcji innych, głębszych struktur oka. Najczęstsze przyczyny zapalenia spojówki to zakażenie bakteryjne, wirusowe, a także tło alergiczne. Zdarza się także zapalenie spojówek w wyniku obecności ciała obcego w oku, nowotworzenia czy choroby immunologicznej. Przyczyna może leżeć także w podrażnieniu toksycznym i chemicznym oczu, a także w przebiegu grzybicy czy w chorobie pasożytniczej. Bakteryjne zapalenie spojówek najczęściej zdarza się w okresie letnim, przede wszystkim u młodych i ciekawskich osobników. Wsadzenie głowy w piach, grzebanie w ziemi, pływanie w zanieczyszczonych zbiornikach wodnych, zaglądanie w krzaki – te wszystkie sytuacje mogą skutkować podrażnieniem spojówki i prowadzić do jej zapalenia. Większe ryzyko schorzenia występuje u małych ras, w tym u psów krótkoczaszkowych. U nich kanaliki nosowo-łzowe nierzadko są niedrożne, a nawet zarośnięte. Nieprawidłowo odprowadzany z oka film łzowy może przyczynić się do powstania infekcji. Alergiczne zapalenie spojówek najczęściej diagnozowane jest u psów wrażliwych na alergeny środowiskowe i często przyjmuje formę przewlekłą, a nawet całoroczną. Schorzenie leczy się przede wszystkim miejscowo, wdrażając leki przeciwzapalne i antybiotyki. Możliwa jest także terapia ogólnoustrojowa. Konieczne jest również założenie kołnierza, by pies nie drapał i nie podrażniał spojówek. Ze względu na świąd w przebiegu zapalenia spojówek należy kontrolować, czy w wyniku drapania lub tarcia nie doszło do uszkodzenia rogówki. Kontrole w gabinecie powinny być dość częste, by móc dostosować odpowiednie leczenie do przebiegu choroby. Zapalenie grudkowe trzeciej powieki Trzecia powieka to struktura gruczołowa, której zadaniem jest przede wszystkim produkcja łez i ochrona oka. U większości psów widać ją trochę w wewnętrznym kąciku oka. W przebiegu niektórych chorób może się znacznie bardziej wysunąć, jednak fizjologicznie jest ledwie widoczna. Powieka ta zbudowana jest z chrząstki, która stanowi jej szkielet, oraz z gruczołu trzeciej powieki. Pokryta jest spojówką zarówno od strony gałki ocznej, jak i od strony powiek. Powierzchnia gałkowa pokryta jest drobnymi grudkami chłonnymi. U szczeniaków najczęściej borykamy się właśnie z zapaleniem tych struktur, czyli z zapaleniem grudkowym trzeciej powieki. Wynika ono w głównej mierze z niedojrzałości układu odpornościowego w okresie wzrostu i dojrzewania. Powierzchnia grudkowa trzeciej powieki staje się wtedy bardziej nieregularna, zaczerwieniona, obrzęknięta i bolesna. Także spojówka oka nierzadko ulega zapaleniu. Jeśli więc widzisz, że Twój szczeniak ma zaczerwieniona spojówkę oraz uwidocznioną trzecią powiekę, a także pojawiły się wypływ z worka spojówkowego lub zwiększone łzawienie, koniecznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Do najczęstszych objawów tego schorzenia zaliczyć można także świąd oczu oraz ich mrużenie. Najczęściej wtedy szczeniak pociera łapkami oczy lub ociera się głową o kanapę czy dywan. Leczenie polega na podawaniu miejscowo leków przeciwzapalnych. Możliwa jest również terapia antybiotykami podawanymi w kroplach do oczu. Warto dbać odpowiednio o higienę oka oraz nawilżać je odpowiednimi sztucznymi łzami. Zaleca się także suplementację beta-glukanów czy prebiotyków w celu usprawnienia funkcjonowania układu immunologicznego psa. W sytuacji zaawansowanej choroby zaleca się zabieg chirurgiczny polegający na wyłyżeczkowaniu zapalonej, grudkowej powierzchni trzeciej powieki. Zabieg ten przeprowadzany jest w pełnej narkozie, a pies szybko dochodzi do siebie. W przebiegu leczenia zarówno farmakologicznego, jak i chirurgicznego niezbędny jest kołnierz u psiego pacjenta. Cherry eye – wiśniowe oko Określenia tego używa się jako synonimu wypadania gruczołu trzeciej powieki. Sytuacja ta nie należy do rzadkości u psów, najczęściej zdarza się na skutek przerostu grudek chłonnych. Niektóre rasy mają także predyspozycje do tej choroby, jak rasy brachycefaliczne. Chorobę rozpoznaje się dość szybko. U psa wyraźnie widoczna jest wysunięta, zaczerwieniona i obrzęknięta chrząstka trzeciej powieki. Przypomina ona owoc wiśni. Choroba wymaga leczenia chirurgicznego, w którym dokonuje się repozycji gruczołu oraz zabezpiecza powiekę szwem. Zabieg przeprowadza się w pełnej narkozie. Niestety niektóre psy mają tendencje do nawracania się tego problemu. Nie należy jednak usuwać wypadniętego gruczołu, by nie naruszać układu łzowego oka. W ten sposób można doprowadzić do przewlekłego zespołu suchego oka (KCS). Oprócz zabiegu przeprowadza się także leczenie farmakologiczne, podając miejscowo leki przeciwzapalne oraz antybiotyki. Konieczne są również kołnierz oraz ogólne leki przeciwbólowe. Zespół suchego oka (keratoconjunctivitis sicca, KCS) Choroba polega na braku filmu łzowego (łez), który odpowiednio nawilża i oczyszcza gałkę oczną. Objawy zależą od tego, jak bardzo oko jest suche, czy jest to jedno oko czy dwoje oraz czy przebieg jest ostry czy przewlekły. Najczęściej chorobie towarzyszą przewlekłe zapalenie spojówek, wydzielina o charakterze śluzowym bądź śluzowo-ropnym, kurcz powiek, wysuwanie się trzeciej powieki, mrużenie oczu, drapanie i pocieranie ich. W zależności od długości trwania problemu może pojawić się owrzodzenie rogówki, jej waskularyzacja (pojawienie się naczyń krwionośnych) i pigmentacja. Zespół KCS może wystąpić polekowo (np. po podawaniu sulfonamidów), pozabiegowo (gdy błędnie zostanie usunięty gruczoł trzeciej powieki, np. w zespole cherry eye), pourazowo, po zatruciu toksynami, a także w przebiegu chorób zakaźnych (np. nosówki). KCS może mieć podłoże immunologiczne czy wrodzone. Rasy szczególnie narażone na rozwój tej choroby to mopsy, yorkshire terriery, cocker spaniele, cavaliery, buldogi angielskie, boston terriery, west highland white terriery czy chihuahua. KCS może także pojawić się u psów starszych, powyżej 10. roku życia, co związane jest z osłabioną z wiekiem produkcją łez. Diagnozę stawią się na podstawie bezbolesnego testu Schirmera, który polega na pomiarze ilości wytwarzanych łez za pomocą bibułowego paska. Pomiar ten wykonuje się przez minutę. Terapia KCS to przede wszystkim podawanie leków miejscowo i nawilżanie oka. Ważna jest także regularna higiena oczu (przemywanie kilka razy dziennie) oraz noszenie kołnierza w przypadku pojawienia się świądu i zaostrzenia objawów. Rodzaj stosowanych miejscowo leków zależy od zaawansowania choroby. Początkowo zazwyczaj są to antybiotyki, leki przeciwzapalne (niesterydowe) i sztuczne łzy stosowane kilka razy dziennie, by nawilżać oko. Ważne są także leki pobudzające wydzielanie łez – w tym celu stosuje się krople z cyklosporyną. Nierzadko lekarz decyduje o lekach immunomodulujących, takich jak tarkolimus czy pilokarpina. Możliwe jest także podawanie surowicy do oczu. Istnieje opcja operacji chirurgicznej, szczególnie w przypadku owrzodzenia na rogówce. W zależności od przyczyn KCS może ustąpić po 1-2 miesiącach terapii, ale może też utrzymywać się do końca życia. W tej sytuacji wykonywanie regularnych zabiegów higienicznych wokół oczu oraz stosowanie sztucznych łez kilka razy dziennie jest konieczne, by nie doszło do poważniejszych powikłań, w tym przewlekłych zakażeń bakteryjnych. Wypadnięcie gałki ocznej Jest to stan nagły, wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej, w tym chirurgicznej. Należy zabezpieczyć wypadniętą gałkę (jałowym gazikiem zwilżonym solą fizjologiczną) oraz jak najszybciej przywieźć psa do placówki weterynaryjnej. Chirurg zdecyduje, czy jest możliwość odprowadzenia gałki do oczodołu. Niestety nie zawsze się to udaje. W takim przypadku należy usunąć gałkę oczną (zabieg enukleacji). Do wypadania gałki ocznej predyspozycje mają przede wszystkim psy ras brachycefalicznych, czyli o krótkim pysku, ze względu na płytką budowę oczodołu. Należą do nich boston terriery, shih tzu, mopsy, pekińczyki. Należy unikać u nich nadmiernego stresu, uciskania okolicy szyi (wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego). Jest szczególnie ważne, czy w historii leczenia doszło już to tego typu urazu. Sytuacja ta może także się przydarzyć, gdy dojdzie do zerwania mięśni w oczodole u psa np. w przypadku urazu czy złamania kości trzewioczaszki. Jaskra Choroba oka polegająca na wzroście ciśnienia wewnętrznego gałki ocznej oraz uszkodzeniu nerwu wzrokowego. Wyróżniamy jaskrę pierwotną, czyli taką, która wywodzi się bezpośrednio z oka, oraz wtórną. Jaskra pierwotna ma przeważnie podłoże dziedziczne, czyli uwarunkowana jest genetycznie. Do ras obciążonych tą chorobą należą cocker spaniele, boston terriery, bassety, chow-chow, samojedy, pudle typu toy, labrador retrievery, a także mieszańce. Jaskra wtórna to taka, w której najpierw dochodzi do zmian w obrębie oka, a kolejno do wzrostu ciśnienia. Jaskra zawsze powstaje w wyniku pojawienia się problemu z odprowadzeniem cieczy wodnistej w oku. Rozróżnia się więc jaskrę z otwartym lub zamkniętym tęczówkowo-rogówkowym kątem przesączania. Wśród przyczyn jaskry wymienia się także wiek (im pies starszy, tym większa tendencja do jej rozwoju) oraz stosowanie pewnych leków, które mogą wpłynąć na wzrost ciśnienia w oku. Również zapalenie struktur oka czy jego uraz mogą spowodować rozwój jaskry. Choroba ta zawsze wywołuje silny ból i dyskomfort u psa. Pomiar ciśnienia wewnątrz oka (IOP) wykonuje się bezboleśnie przy pomocy aparatu nazywanego tonometrem. Powinno się je mierzyć u każdego pacjenta z problemem okulistycznym. Zbyt późna diagnoza i zbyt późno wprowadzone leczenie mogą skutkować utratą wzroku. Najczęstszym powikłaniem zbyt wysokiego ciśnienia wewnątrzgałkowego są zwichnięcie soczewki oka, dystrofia tarczy nerwu wzrokowego oraz zwyrodnienie siatkówki. W przypadku niepoddającej się leczeniu przewlekłej jaskry wskazane jest usunięcie gałki ocznej i założenie protezy. Leczenie jaskry zależy od przyczyny. Polega przede wszystkim na miejscowym podawaniu leków obniżających ciśnienie oraz leków o działaniu przeciwbólowym. Możliwe jest także chirurgiczne leczenie jaskry. Przede wszystkim jest to zabieg ułatwiający odpływ cieczy wodnistej w oku. Wady powiek oraz wady rzęs Częstymi wadami widocznymi już w wieku szczenięcym są wady rzęs, np. dwurzędowość, rzęsy ekotopowe czy nieprawidłowo ułożone. Mogą one występować na jednej powiece lub na obu. W przypadku tego typu wady spotkamy się u psa z nadmiernym łzawieniem, kurczem powiek i przekrwieniem spojówek. Najczęściej diagnozowanym powikłaniem wynikającym z ciągłego drażnienia rogówki przez nieprawidłowo ułożone rzęsy jest jej owrzodzenie. Tego typu wady wymagają korekcji chirurgicznej polegającej na usunięciu rzęs (krioepilacja, elektroepilacja). Wady powiek u szczeniaków często dostrzegane są przy ich pierwszych wizytach. Są to takie wady, jak wywijanie się brzegu powiekowego do wewnątrz, zwane entropium, czy wywijanie się powieki na zewnątrz, czyli ektropium. Wady te spotyka się przede wszystkim u ras molosowatych: bulmastifów, bernardynów, nowofundlandów, ale także u labradorów, golden retrieverów, buldogów angielskich czy bokserów. Sprzyjają one zapaleniom spojówki, owrzodzeniom rogówki, a przez to pocieraniu oka i waskularyzacji i hiperpigmentacji rogówki. Leczenie polega przede wszystkim na chirurgicznej korekcie powiek. Istnieje kilka metod plastyki poszczególnych wad. W zależności od zaawansowania wady niekiedy wymaganych jest kilka zabiegów w celu jak najlepszej korekcji. Czerwone oczy u psa Zaczerwienienie całego oka, w tym spojówek, zazwyczaj świadczy o zapaleniu. Może to być zapalenie jedynie spojówek lub całej gałki ocznej. Zdarza się, że dotyczy ono struktur znajdujących się na zewnątrz oka, czyli spojówki lub rogówki, ale także części wewnątrz gałki ocznej. W sytuacji, gdy gałka oczna jest widocznie zaczerwieniona, należy jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii w celu zbadania okulistycznego psa. Podczas takiego badania należy wykluczyć obecność ciała obcego w oku (w tym przede wszystkim pod trzecią powieką) oraz sprawdzić stan rogówki. Warto także wykonać test Schirmera, by sprawdzić produkcję łez. W przypadku zaczerwienienia oka warto przepłukać je solą fizjologiczną oraz założyć kołnierz psu, by nie drażnił oka i pogarszał jego stanu. Należy wiedzieć, że uraz oka, zapalenie czy uszkodzenie rogówki są niezwykle bolesne dla psa, jeśli więc mamy w domu weterynaryjne leki o działaniu przeciwbólowym, to warto je podać. Pies drapie się po oczach? Gdy pies drapie się po oczach, ociera pyskiem i oczami o dywan czy kanapę, to wiedz, że coś się dzieje. Jest to oznaka, że mogło dojść do urazu w obrębie gałki ocznej, najczęściej jest to uszkodzenie rogówki lub podrażnienie spojówki. Przyczyną takiego zachowania może też być ciało obce, które dostało się do oka np. podczas spaceru. Pamiętaj, że ciało obce może być niewidoczne! Najczęściej chowa się ono głęboko pod trzecią powieką. Dlatego jeśli widzisz niestandardowe zachowanie i dodatkowo zaczynają pojawiać się niepokojące objawy, takie jak: zaczerwienienie spojówki lub całego oka, mrużenie oczu, apatia czy brak apetytu – koniecznie udaj się z psem do weterynarza. Dlaczego psu ropieją oczy? Wydzielina zbierająca się w wewnętrznym kąciku oka nie zawsze świadczy o procesie zapalnym. W przypadku niedrożności kanalika nosowo-łzowego nadmiar łez pozostaje w oku. Wraz z zanieczyszczeniami są one odprowadzane do przyśrodkowego kąta oka. Jest to dość charakterystyczne szczególnie u ras małych i miniaturowych, a zwłaszcza u psów o białym umaszczeniu. Taki osad należy codziennie delikatnie wycierać i przemywać psu oczy, najlepiej za pomocą soli fizjologicznej i jałowego gazika lub też specjalistycznych preparatów czy chusteczek. Jednak nagle pojawiająca się wydzielina, szczególnie w dużej ilości, o charakterze śluzowym bądź śluzowo-ropnym (zielonkawa, żółta, biała) jest niepokojąca. W takiej sytuacji należy przepłukać oko solą fizjologiczną oraz udać się z psem do lekarza weterynarii. Może ona świadczyć o procesach zapalnych w oku, w tym o zapaleniu spojówki, lub o obecności ciała obcego. Zamglone oczy u psa Takie określenie najczęściej słyszę od właścicieli psów, gdy nagle zauważą brak przejrzystości w obrębie soczewki oka. Jest to związane z rozwojem zaćmy. Jednak zmętnienie może się pojawić także na samej rogówce. Niekiedy ta punktowa, matowa zmiana okazuje się niegroźnym tłuszczem, który odłożył się właśnie w tym miejscu. Jednak wszelkie zmętnienia i niepokojące obłoczki w oku należy pokazać lekarzowi weterynarii. Dokładne obejrzenie oka pod specjalistyczną lampą szczelinową pozwoli określić, jak zmiana jest położona i w jakich strukturach oka. Należy także przeprowadzić test z fluoresceiną, by wykluczyć uszkodzenie rogówki. Nierzadko jako zmętnienie określa się także bliznę na oku np. po przeleczeniu głębokiego owrzodzenia rogówki, w którym mogło dojść do jej waskularyzacji. Taka zmiana pozostanie u psa najprawdopodobniej do końca życia i może częściowo ograniczać pole widzenia. Podobnie dzieje się u psów chorujących na zespół suchego oka (KCS), gdy przewlekle dochodzi do wysuszania powierzchni rogówki, a zatem do jej drażnienia. Zmętnienie rogówki może być również objawem innych chorób oczu, w tym o podłożu autoimmunologicznym. Jeśli masz wrażenie, że powierzchnia oka Twojego psa stała się przymglona, biała, a nawet błękitna, równo na całej powierzchni rogówki bądź tylko punktowo – warto to sprawdzić u weterynarza. Być może jest to efekt przebytej choroby lub objaw nowego problemu, który trzeba zbadać. Zez szczenięcy Niektóre rasy mają szczególne predyspozycje do rozwoju zeza. Jednak może się on pojawić u każdego psa, niezależnie od rasy. Zezem nazywamy każdą nieprawidłowość ustawienia oczu. Jest to zaburzenie polegające na tym, że obie gałki oczne nie patrzą na ten sam punkt, innymi słowy: nie są skoordynowane. Oczy mogą uciekać do wewnętrznego lub do zewnętrznego kąta. Warto wiedzieć, że zez może dotyczyć tylko jednego oka, niekoniecznie dwóch. Wyróżniamy więc zez zbieżny i rozbieżny. U szczeniaka zez może być chwilowy, związany z procesem dojrzewania mięśni odpowiedzialnych za poruszanie gałką oczną. Możliwe są także kwestie dziedziczne, jak np. u mopsów czy boston terrierów. Jednak może świadczyć o poważniejszych problemach, takich jak: wodogłowie, uraz głowy, niedorozwój układu nerwowego czy mięśni czaszki, a także o syndromie przedsionkowym, związanym z zapaleniem ucha środkowego. Rzadziej u szczeniąt diagnozuje się chorobę nowotworową objawiającą się zezem, ale jest ona możliwa. Jeżeli Twój szczeniak ma duży problem z pozycjonowaniem oczu lub ma inne niepokojące objawy, jak problem z utrzymaniem równowagi, często się potyka, przewraca, ma osłabiony apetyt – koniecznie skonsultuj to z lekarzem weterynarii. Krople do oczu dla psa – jakie wybrać? Generalnie nie poleca się stosowania żadnych kropli do oczu bez konsultacji z lekarzem weterynarii. Podawanie na własną rękę leków może nie tylko utrudnić leczenie, ale przede wszystkim spotęgować objawy! Najczęstszym, niestety wciąż powielanym, błędem jest stosowanie u psa popularnych dla ludzi kilkuskładnikowych kropli do oczu. W kroplach najczęściej znajdują się glikokortykosteroidy, które w przypadku uszkodzenia czy owrzodzenia rogówki (niewidocznego dla opiekuna gołym okiem) tylko potęgują uraz, prowadząc do powstania wrzodu na rogówce. W warunkach domowych nie da się samemu zdiagnozować, czy mrużący oko pies ma zapalenie spojówek czy uszkodzoną rogówkę. Ponadto podawanie antybiotyku uniemożliwia wykonanie posiewu wraz z antybiogramem – badania przeprowadzanego pod kątem bakteryjnego zapalenia spojówek. Dlatego też zawsze przed podaniem leków na własną rękę należy udać się z psem do weterynarza! Proszę również pamiętać, że większość kropli kilkuskładnikowych, w tym krople z antybiotykiem, niezależnie, czy są to produkty weterynaryjne czy ludzkie, po otwarciu ważne są jedynie około miesiąca. To, co natomiast możemy, a nawet powinniśmy mieć w psiej apteczce, to tak zwane sztuczne łzy, najlepiej weterynaryjne (o odpowiednim dla psa pH). Takie preparaty najczęściej mają postać kropli lub żelu okulistycznego i ważne są zazwyczaj kilka miesięcy po otwarciu. Warto trzymać je w lodówce. W momencie jakiegokolwiek urazu, przesuszenia rogówki, zaczerwienienia spojówki czy zatarcia oka możemy bezpiecznie ich użyć. Tego typu produktów na rynku zoologicznym jest sporo, w większości zawierają nawilżający kwas hialuronowy, łagodzący d-pantenol oraz dodatek jonów srebra, ograniczający rozwój bakterii. Niektóre psy mają na stałe przepisane odpowiednie krople ze względu na zdiagnozowaną chorobę. Tak jest np. w przypadku osobników cierpiących na KCS. Jeśli mamy takiego pacjenta w domu, koniecznie musimy pilnować zapasów preparatów, by ich nie zabrakło. Podawanie kropli – leczenie psich oczu Podawanie kropli do worka spojówkowego nie jest prostym zadaniem. Wymaga sporo pracy i cierpliwości zarówno ze strony opiekuna, jak i chorego psa. Problem pojawia się przede wszystkim na początku choroby, kiedy oczy bolą, szczypią i swędzą psa. Do tego praktycznie w każdej chorobie konieczne jest założenie kołnierza, by pies nie zrobił sobie większej krzywdy, drapiąc oczy. Ta sytuacja jest mocno stresująca dla czworonoga. Zakroplenie mu 3- 4 razy dziennie leków, a co dopiero kilku rodzajów kropli, jest nie lada wyzwaniem. Warto więc uzbroić się w cierpliwość, robić to spokojnie i zaopatrzyć się w ulubione smakołyki psa. Jeśli mamy przepisane leki przeciwbólowe, należy je podać przed zakropleniem oczu. Krople warto trzymać w lodówce – chłodne przynoszą większe ukojenie. Należy pamiętać, żeby nigdy nie podawać kilku leków naraz. Jeśli mamy przepisane np. lek przeciwzapalny w jednej buteleczce, antybiotyk w drugiej i sztuczne łzy w trzeciej, to konieczne jest utrzymanie odstępu czasu pomiędzy ich podawaniem. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, to schemat z reguły wygląda tak: toaleta oczu – sól fizjologiczna oraz jałowy gazik – delikatnie przemywamy powieki oraz spojówki od zewnętrznego do wewnętrznego kącika oka; podawanie leków zaczynamy od leku przeciwzapalnego; po 15 minutach podajemy antybiotyk; następnie po odczekaniu 15 minut podajemy sztuczne łzy. Schemat jest przykładowy i kolejności leków może zostać zmieniona. Najważniejsze jest utrzymanie przerw czasowych między kolejnymi lekami wkraplanymi do oczu. W zależności od rodzaju choroby okulistycznej taki schemat powtarza się kilka razy na dobę. Zazwyczaj terapia dotyczy obu oczu, niekiedy jednak może dotyczyć tyko jednego. Prawidłowe podanie kropli do oczu: Jedną ręką trzymamy psa za kufę od dołu, obejmując palcami jego pysk. Jednocześnie palcami delikatnie odchylamy dolną powiekę do dołu. Drugą ręką trzymamy krople do oczu, jednocześnie delikatnie odchylając górną powiekę Buteleczkę z lekiem trzymamy w odległości ok. 2 cm od gałki ocznej, nie dotykamy nią oka. Wkraplamy 1 kroplę leku do worka spojówkowego (chyba że lekarz zalecił większą ilość leku). Niekiedy trudno jest odchylić powiekę, by podać preparat, starajmy się jednak tak właśnie robić. Jeśli przypadkowo podamy więcej kropli niż zalecana dawka, nie musimy panikować. Ich nadmiar spłynie do wewnętrznego kącika oka i zostanie wydalony kanałem nosowo-łzowym. Jednak przedawkowanie preparatów nie powinno zdarzać się zbyt często. W przypadku kropli o działaniu zmniejszającym ciśnienie wewnątrzgałkowe można poważnie zaszkodzić psu. Tu precyzja w podawaniu ma znaczenie i należy robić to dokładnie według zaleceń lekarza. Trzeba pamiętać, że końcówki flakoników powinny być czyste, nie wolno nimi dotykać oka. Ponadto powinniśmy trzymać się zasady, że jeden lek stosowany jest tylko u konkretnego osobnika. Czyli jeśli mamy psa i kota lub dwa psy leczone jednocześnie, to nie wolno zakraplać im oczu tą samą buteleczką! Istnieje ryzyko przeniesienia patogenów chorobotwórczych i spotęgowania objawów infekcji. Po zakończonym leczeniu krople powinniśmy zutylizować. Zazwyczaj ważne są one około miesiąca po otwarciu. Sztuczne łzy w postaci kropli, maści czy żelu najczęściej ważne są nieco dłużej – około 3 miesięcy od otwarcia. Większość moich klientów przyznaje, że po 2-3 pierwszych dniach terapii pies sam przychodzi na podanie leków. Ważne, by na początku nie zrazić go do podawania kropli, nie robić tego na siłę, starać się zrozumieć jego ból i cierpienie. Badanie okulistyczne Do badania okulistycznego nie wymaga się specjalnego przygotowania psa. Miejscowe znieczulenie powinno wystarczyć, by móc dobrze zbadać pacjenta. Niekiedy, szczególnie u psów agresywnych, konieczne są jednak sedacja ogólna lub podanie leków uspokajających na kilka godzin przed wizytą w gabinecie. Badanie okulistyczne opiera się na oglądaniu struktur gałki ocznej i oczodołu, a także na badaniu odruchów neurologicznych. Niezbędne do tego są lupy okulistyczne oraz źródło światła. Niektóre ośrodki weterynaryjne mają lampę szczelinową (ręczną), dzięki której lekarz dokładnie oceni struktury przedniej części gałki ocznej, w tym przede wszystkim rogówkę czy soczewkę. Przed badaniem oko powinno zostać miejscowo znieczulone np. alkainą. Podczas badania wykonuje się test paskowy z fluoresceiną, by uwidocznić ewentualne ubytki w nabłonku powierzchniowym rogówki. Powinno się również wykonać test Schirmera w celu kontroli produkcji łez. Po miejscowym znieczuleniu, za pomocą pincety okulistycznej, lekarz delikatnie wyciągnie trzecią powiekę, by ocenić jej budowę oraz wykluczyć ciało obce zalegające pod nią. Oglądanie dna oka, w tym tarczy nerwu wzrokowego, jest możliwe dzięki oftalmoskopowi bezpośredniemu. Przed tym badaniem lekarz może zakroplić oczy specjalistycznym lekiem w celu rozszerzenia źrenicy (1% tropikamidu, atropina), by lepiej móc ocenić dno oka. Badanie ciśnienia możliwe jest dzięki tonometrowi. Jest to przenośne, niewielkie urządzenie, które powinno być nieodłącznym elementem każdego badania okulistycznego. Jest to badanie bezbolesne i szybkie. Ważne, by lekarz sprawdził także odruchy neurookulistyczne, czyli odruch źreniczny, odruch obronny przed światłem oraz odruch grożenia. ERG to badanie elektrofizjologiczne, które mierzy czynność fotoreceptorów siatkówki po pobudzeniu jej źródłem światła. Coraz częściej w okulistyce wykorzystuje się także badanie USG, dzięki któremu możemy ocenić większość struktur gałki ocznej i oczodołu. Choć choroby psich oczu wymagają kontroli i niełatwego leczenia – to jednak jest to możliwe! Ważne, by nasz pies mógł poczuć ulgę. Patrzcie w psie oczy, nie tylko by dostrzec w nich miłość i wierność, ale również by zawczasu reagować na różne dolegliwości.

Pochodzenie owczarka australijskiego jako psa pasterskiego i zaganiającego rozpoznać można nie tylko po jego chęci do pracy i wysokiej aktywności fizycznej, lecz także atletycznie zbudowanym ciele i zwinnych ruchach. W kłębie psy tej rasy osiągają od 51 do 58 cm u samców i 46 do 53 cm u suczek. Z wagą do 22 kg owczarek australijski
Zdarza się, że pies normalnie funkcjonujący w środowisku, nagle traci orientację, gubi się, obija o meble, nie patrzy bezpośrednio na źródło dźwięku. Dodatkowo oczy zaczynają zmieniać swój wygląd. Są to oznaki zmian w narzędziu wzroku naszego pupila, co wymaga szybkiej interwencji okaWyróżniamy następujące choroby oczu:Zaćma (katarakta) - polega na zmętnieniu soczewki, które uniemożliwia światłu dotarcie do siatkówki, powodując nieodwracalną, postępującą ślepotę. Istnieje też odmiana zaćmy polegająca na uszkodzeniu siatkówki, objawiające się niereagującymi na zmianę oświetlenia źrenicami. Niestety choroba ta może przenosić się genetycznie, dlatego nie powinno się rozmnażać psów, u których wystąpiła ta choroba we wczesnym wieku. Katarakta może też wystąpić po urazie mechanicznym, chorobie wewnętrznej lub na wskutek podeszłego wieku. Jedynym sposobem leczenia zaćmy jest operacja polegająca na usunięciu zmętniałej soczewki. Niestety nie zawsze udaje się przywrócić psu wzrok chociaż w ograniczonym stopniu. Jaskra - choroba powoduje wzrost ciśnienia w gałce ocznej a przez to uszkodzenie nerwu wzrokowego, można zauważyć rozszerzone źrenice. Może wystąpić samoczynnie lub na wskutek innej przypadłości oczu. Jaskrę leczy się obniżając ciśnienie płynu wewnątrz gałki ocznej za pomocą kropli, okładów lub w ostateczności - dziedziczna wada polegająca na wywinięciu się powieki na zewnątrz oka, które niechronione, narażone jest na zakażenie bakteryjne i duży dyskomfort. Przeważnie stosuje się zabiegi operacyjne. Entropium - zawinięcie powieki do oka. Rzęsy i włosy powieki stale dotykają i drażnią oko, co może powodować zapalenia, uszkodzenie rogówki i bardzo duży dyskomfort. Stosuje się zabiegi operacyjne a także kuracje antybiotykowe. PRA (postępujący zanik siatkówki) - choroba genetyczna będąca zbiorem wrodzonych zwyrodnień siatkówki prowadzących do stopniowej utraty wzroku. Nieznane są metody leczenia tej (anomalia oczu collie) - choroba dotykająca głównie psy z grupy collie, genetyczna, możliwa do wykrycia i wyeliminowania z linii hodowlanych przez badania genetyczne. Objawia się wrodzonym uszkodzeniem twardówki, naczyniówki, siatkówki a także nerwu oczu spowodowane genem merle:Gen merle obecny u wielu ras daje atrakcyjne umaszczenie w jaśniejsze plamy. Jest jednak półletalny, połączenie dwóch rodziców merle może spowodować urodzenie się szczeniąt martwych, ślepych lub głuchych. Czasami pojedyncza wersja genu powoduje zmiany w tęczówce oka lub samej jego budowie. Może to powodować gorsze widzenie lub mogą mieć źrenice w złym miejscu Źrenice o nieregularnym kształcie, np. tzw. gwiazdkowe Zdarzają się również braki w tęczówce nazywane Iris ColobomaŹrenice nie zamykające się w pełni Mówi się też o Microphthalmic czyli o zmianie objawiającej się jednym mniejszym okiem względem o oczy Waszych psów, obserwujcie je uważnie, by w razie potrzeby szybko móc pomóc - wiedza własna z pomocą vetopedii. Zdjęcia wzięte z internetu.
\n \n \n \nchoroby oczu u psa zdjęcia

W internecie jak i książkach naukowych jest wiele opisów, które są dość trudne do zrozumienia szczególnie dla początkujących akwarystów. Opiszemy szczegółowo te najczęściej występujące choroby u ryb a zalicza się do nich: oraz mniej pupularne: splewka, pleistoforoza (choroba neoonowa) a taże zaburzenie błędnika.

Dzisiaj opowiem Wam o chorobach oczu najczęściej pojawiających się u psów. Niektóre z nich mają podłoże genetyczne, niektóre są wynikiem urazów lub już przebytych chorób, a jeszcze inne wynikają z błędów anatomicznych. Zaćma Zaćma jest dziedziczną chorobą soczewki oka, która zazwyczaj skutkuje utratą wzroku. Polega ona na zmętnieniu soczewki, co powoduje, że jest ona częściowo lub całkowicie nieprzezierna i nie przepuszcza promieni świetlnych w głąb oka. Najczęstszymi przyczynami zaćmy jest nieprawidłowa przemiana materii, różnego typu urazy lub wiek psa. Choroby tej nie da się cofnąć. Jedyne co można zrobić to poddać psa zabiegowi usunięcia zmętnionej soczewki. Entropium Entropium jest dziedziczną wadą powieki. Może dotyczyć jej dolnej jak i górnej części, a nawet obu jednocześnie. Polega ona na tym, że brzeg powieki zawija się w stronę gałki ocznej, co sprawia, że włosy, które się na niej znajdują, drażnią rogówkę. To prowadzi do zapalenia spojówek. Jeśli w porę nie zajmiemy się leczeniem entropium, może ono doprowadzić do nieodwracalnych zmian w strukturze oka, a nawet do ślepoty. Jeśli jednak odpowiednio wcześnie zaprowadzimy psa do weterynarza, choroba ta może zostać całkowicie wyleczona poprzez podawanie antybiotyków oraz specjalnych kropli do oczu. Ektropium Ektropium również jest dziedziczną wadą powiek. Jednak w przypadku tej choroby, powieka wywija się na zewnątrz oka. W wyniku tego, oko jest odsłonięte, niechronione i mogą dostać się do niego bakterie oraz zanieczyszczenia. Skutkiem tej wady jest również złe nawilżenie oka, co wpływa na dobrą jakość widzenia. Wszystko to może prowadzić do światłowstrętu, kurczowego zamykania powiek oraz stanu zapalnego spojówki i rogówki. Odpowiednio wcześnie wykryte ektropium można wyleczyć, nie powodując żadnych nieporządanych skutków. Jeśli jednak zaczniemy leczyć je zbyt późno, piesek może oślepnąć. Jaskra Jaskra jest chorobą oka, którą dzieli się na dwa rodzaje: pierwotną – dochodzi do niej przy wrodzonej dysplazji struktury kąta tęczówkowo – rogówkowego (goniodysgeneza), wtórną – dochodzi do niej w wyniku zmian anatomicznych, które powstały po przebyciu jaskry pierwotnej. łzawienie, kurcz powiek, widoczny ból, obrzęk rogówki, pogorszenie się jakości widzenia, rozszerzenie źrenicy. W leczeniu jaskry stosuje się różnego typu antybiotyki oraz zabiegi operacyjne. Zapalenie błony naczyniowej Przyczyny zapalenia błony naczyniowej dzielimy na: infekcyjne – choroby wirusowe, grzybicze, bakteryjne, riteksje i pierwotniakowe, nieinfekcyjne – pasożyty, urazy, nowotwory i choroby immunologiczne. Choroba ta może być spowodowana również innymi czynnikami, czyli zewnątrzpochodnymi. Zalicza się do nich mikroorganizmy lub urazy. Objawy zapalenia błony naczyniowej: światłowstręt, ciśnienie wewnątrzoczne, ból, zaczerwienienie. Leczenie tego schorzenia polega na zapobieganiu powikłaniom, które mogą zaszkodzić w poprawnym widzeniu i tym, które są przyczyną zapalenia błony naczyniowej. Postępujący zanik siatkówki (PRA) Postępujący zanik siatkówki jest dziedzicznym zwyrodnieniem siatkówki. Polega na degeneracji fotoreceptorów, które znajdują się w siatkówce oka, która dzieli się na dwie warstwy: pigmentowatego nabłonka i części nerwowej. Nabłonek odpowiada za zaopatrywanie w substancje odżywcze i likwidację obumarłych tkanek. Wada ta prowadzi do pogorszenia wzroku. Pies traci możliwość widzenia centralnego i zostaje mu jedynie widzenie peryferyjne. Jest więc możliwość, że czworonóg nie zauważa przedmiotów stojących nieruchomo, natomiast świetnie widzi poruszające się obiekty. PRA jest niestety nieuleczalne. Pamiętajcie, by zwracać uwagę na nawet najdrobniejsze zmiany w widzeniu psa. Im szybciej zajmiecie się ich leczeniem, tym większe prawdopodobieństwo, że choroba całkowicie ustąpi.↓ PREPARATY DO PIELĘGNACJI OCZU PSA ↓ Tekst: Małgorzata Filipczyk Zdjęcie: .
  • b3z2kkq387.pages.dev/94
  • b3z2kkq387.pages.dev/408
  • b3z2kkq387.pages.dev/412
  • b3z2kkq387.pages.dev/636
  • b3z2kkq387.pages.dev/144
  • b3z2kkq387.pages.dev/950
  • b3z2kkq387.pages.dev/736
  • b3z2kkq387.pages.dev/437
  • b3z2kkq387.pages.dev/493
  • b3z2kkq387.pages.dev/70
  • b3z2kkq387.pages.dev/256
  • b3z2kkq387.pages.dev/772
  • b3z2kkq387.pages.dev/117
  • b3z2kkq387.pages.dev/319
  • b3z2kkq387.pages.dev/491

    • choroby oczu u psa zdjęcia