Jesteśmy studentkami V roku studiów zaocznych Pedagogiki na Uniwersytecie Gdańskim. Na potrzeby realizacji zajęć ćwiczeniowych z przedmiotu Media w Edukacji prowadzonych przez mgr Grzegorza Strunże opracowywałyśmy polecenia prowadzącego. Grupa nasza składała się z 6 osób w składzie: Agnieszka Bidzińska, która była koordynatorem, Paulina Dziuwe, Anna Szutkowska, Marta Gębka, Karolina Grzesiuk, Lucyna zadaniem było prowadzenie bloga pod adresem internetowym o tematyce związanej z rolą mediów w edukacji. Zadanie to realizowałyśmy na bieżąco w roku akademickim 2008/2009 na II semestrze. Naszym głównym zadaniem było umieszczanie informacji o mediach i ich znaczeniu w procesie edukacji i wychowania. Omówiłyśmy następujące tematy: Uzależnienia od komputera i Internetu, Siła reklamy w telewizji ,Kompetencje medialne jednostki we współczesnym świecie, Internet jako „nauczyciel”, Kultura popularna – masowa, Mass media w edukacji, Media a agresywne zachowania dzieci, Wartości wychowawczy mediów, Nowe i stare media - różnice, Wpływ przekazu medialnego na jednostkę ludzką, Media jako środowisko wychowawcze, Zagrożenia ze strony mass mediów, Wartości płynące z mass mediów, Sposoby oddziaływania mass mediów na iż forma ćwiczeń z przedmiotu „media w edukacji”, choć nietypowa, okazała się przełomowa. Po pierwsze zmieniła nasze zdanie dotyczące blogowania. Wcześniej blog głównie kojarzył nam się z internetowym pamiętnikiem, raczej o niedostrzegalnej wartości. Obecnie dostrzegamy możliwości jakie daje – chociażby publikowanie. Co więcej, poznałyśmy ciekawe zjawisko, jakim jest dziennikarstwo obywatelskie. Po drugie publikowanie w internecie uzmysłowiło nam wagę praw autorskich. Do tej pory internet wydawał nam się miejscem pozbawionym dbałości o prawa autorskie. Ponadto byłyśmy świadome, że media przekształciły proces i zasięg edukacji, jednak nie zdawałyśmy sobie do końca sprawy z tego, jakie możliwości niosą ze sobą nowe media. Uświadomiłyśmy sobie potrzebę edukowania nauczycieli i wychowawców, którym należy uzmysłowić potrzebę podążania z duchem czasów oraz wykorzystania szans, jakie daje komputeryzacja i uważamy, iż ta forma zajęć jest ciekawą alternatywą w porównaniu do normalnych zajęć prowadzonych w formie wykładu. Rozwija umiejętności, pobudza kreatywność, angażuje do pracy całą grupę. Forma pracy zaproponowana na zajęciach motywowała każdego ze studentów do działania, ukazywała nowe techniki pracy. Dawała możliwość wykazania się każdemu z nas i co najważniejsze uzupełniła naszą wiedzę o ciekawe tematy, Jednakże zabiera sporo czasu oraz wymaga poświęceń na co studenci na V roku z racji wielu obowiązków nie za bardzo mogą sobie pozwolić, a co się z tym wiąże- nie są w stanie wykorzystać w pełni swoich jesteśmy społeczeństwem informacyjnym, wobec tego uważamy, ze taki przedmiot jak Media w Edukacji jest jak najbardziej pożądanym. W czasie odbywania kursu mogłyśmy zapoznać się także z możliwościami wykorzystania komputera, zarówno w toku tworzenia, jak i wykorzystania materiałów multimedialnych. Umiejętności tworzenia prezentacji, wykorzystanie programów narzędziowych, czy redagowania komunikatów medialnych, co współcześnie jest konieczne i przydatne w pracy pedagoga. Zwłaszcza, że współcześnie coraz młodsze pokolenia zasiadają przed komputerami, co stwarzać może pewne ryzyko dla nieukształtowanej jeszcze osobowości. Zatem dobrze przygotowany pedagog po takim kursie jest w stanie uzmysłowić już najmłodszym ile możliwości daje sam komputer, programy komputerowe, ukazać młodemu człowiekowi coś więcej niż tylko „gry komputerowe”.Z perspektywy czasu uważamy, że każda z nas mogła o wiele bardziej się wykazać i zaangażować w przemyślenia na temat edukacyjnej roli mediów, gdyby przedmiot realizowany był na jednym z wcześniejszych uważamy, że praca w grupie podzielona była sprawiedliwie. Każda z nas mogła wybrać i opisać temat związany z przedmiotem, podzielić się swoją opinią. Pomimo niektórych negatywnych odczuć, wzajemnie motywowałyśmy się do zamieszczania wpisów na Anna Szutkowska, Paulina Dziuwe, Karolina Grzesiuk, Lucyna Reimann, Marta Gębka, Agnieszka Bidzińska

Jak napisać wypracowanie. Najtrudniej jest zacząć. Wymyślenie dobrego początku wypracowania potrafi zająć pół godziny, a niektórym osobom nawet więcej. To wielka strata czasu. Szczególnie na egzaminie maturalnym, gdy czas goni, nie można sobie pozwolić na takie marnotrawstwo. Dlatego warto znać kilka sposobów na błyskawiczne

Dawno nie było wpisu z kategorii co dobrego w.., czas to zmienić. Może i nastała nieco inna rzeczywistość, ale warto i w takiej okrojonej z wielu atrakcja codzienności szukać uroku. Zapraszam Was na przegląd najlepszych momentów z minionych dwóch miesięcy ( właściwie 2,5), polecenia kulturalne oraz refleksje z czasów izolacji. Gotowi? Może Was rozczaruje, nie upiekłam chleba, nie oddałam się medytacji, nie ćwiczyłam z trenerkami online, za to dowiedziałam się kilku rzeczy na swój temat i o tych refleksjach i o tym, co u mnie będzie dziś. Zastanawiałam się gdy to wszystko się zaczynało jak do tego podejdę, czy dowiem się czegoś nowego o sobie? Czy odkryje coś o czym nie miałam pojęcia? Izolacja to nowa sytuacja dla nas wszystkich. Starałam się spisywać wnioski na bieżąco by mi nie umknęły, gdy przyjdzie czas na powrót do nich, łatwo wyprzeć takie chwile, dlatego podręczny notes służył pomocą, już dziś ( gdy sytuacja nieco zelżała), niektóre rzeczy wydają mi się przewidzeniem. Rutyna dobra na wszystko. To podstawowy wniosek, czyli wyuczone w normalnych czasach zasady funkcjonowania, poranne wstawanie, ogarnianie siebie, nie siedzenie w dresach ( nie dam rady funkcjonować w takim stroju) konkretne zasady, godziny żywienia, godziny na wyjście z psem, to wszystko pozwoliło mi uniknąć wielu problemów, które mogą się przytrafić w takiej sytuacji. Ta sytuacja, tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że dobre nawyki i dyscyplina, mogą ocalić człowieka ( dosłownie). O tym co ubrać do chodzenia po domu/ jak planować tydzień/ w cyklu ogarnij życie, znajdziecie tu dużo o rutynie, a także wpis o 23 nawykach, które warto wyrobić. Ruch fizyczny to konieczność . Gdy zauważyłam u siebie pierwsze oznaki spadku nastroju, od razu zamówiłam stacjonarny rower i zaczęłam oglądać serialne jadąc na nim. Tęsknie ja diabli za moją salą treningową i interwałem prowadzonym przez ukochaną trenerkę. Nigdy nie pomyślałam, ze bede tęsknić za ćwiczeniami, ale jak widać każdy z czasem dorasta, lub inaczej – kiedyś każdy z nas znajdzie sport który go wciągnie:) Praca zdalna to dużo większa efektywność. Tak, tutaj nic mnie nie zaskoczyło. Moja firma działa super, praca zdalna była u nas normą, więc wprowadzenie frmy w taki stan też nikogo nie zdziwiło. Z dnia na dzień praca zdalna zaczęła być normalnością dla nas wszystkich. A prawda o komunikacji miejskiej i dojazdach, które odbierają energię stała się faktem. Czasu jest zwyczajnie na wszystko więcej. A nasze czasy to błogosławieństwo. Możesz prowadzić video konferencje, dzwonić do siebie na ploty na teamsach i udawać, że właściwie wszystko jest ok. na burze mózgów możemy się zwoływać codziennie po 30 minut i jakoś energii mniej się na to traci niż latając po piętrach w naszej uroczej will przy Królikarni. Mam za sobą dwa przetargi i sporo rozmów z klientem, myśle, że mogłabym tak pracować do końca życia:) . Mam jeden zasadniczy wniosek – praca z domu stresuje mniej. nawet jeśli ostatnimi czasy grafik był napiety po brzegi, fakt, ze mam pod nogami małą białą kulkę, która tuli się i pociesza, jest niesamowitym buforem napięć i stresu. Właściwie to teraz odczuwam stres i dysonans przed powrotem do biura, praca zdalna sama w sobie w takiej formie jak dla mnie jest celem i niesamowicie podnosi efektywność, oraz moim zdaniem jakość życia ( mniej stresu, większe skupienie ( większa satysfakcja z pracy) i więcej czasu na życie- win -win. Nowe- stare 🙂 plakaty nareszcie oprawione no i Marcel Breuer (krzesło), o którym niebawem więcej:) Dom to studnia bez dna. W czasie izolacji udało mi się skończyć wszystkie niedomknięte rzeczy w domu (co prawda sofy właściciela się nie pozbędę :/) ale resztę udało mi się zmienić . Jest więc wreszcie po mojemu. Przemalowany przedpokój, powieszone plakaty (część opartych o ścianę ) oczywiście mam na liście jeszcze kilka rzeczy, designerskich perełek, które chętnie upoluję jeśli znajdzie się vintage okazja. Ale w rzeczach vintage właśnie o to chodzi, by się nie spieszyć, dla cierpliwych są okazje na targach staroci i wyczekane perełki na olx czy grupach facebookowych. Co na mojej liście? Zbieram się do posta na temat rzeczy vintage, ale zdradzę, że powoli szukam (mocno patrząc na ceny) tekowej duńskiej komody z lat 60 i (…) i kilku innych drobiazgów, nie dostępnych jednym kliknięciem od tak – i tu cała frajda. Niemniej jednak koszmary w stylu miętowego przedpokoju czy meblościanki z lat 2000 i zostały zażegnane dopiero w takim wnętrzu czuję się zrelaksowana. Ratan, drewno, vintage dodatki i mocne akcenty, pamiątki z podróży i książki, pokaże Wam na niedługo nieco więcej w poście o wnętrzu. Pies to zbawienie. To zbawienie bo ma się przy sobie cały czas przyjaciela, maskotkę do całowania, towarzysza na smutki i kompana, który nie pozwoli zaburzyć rutyny, bo on sam najlepiej wie kiedy trzeba wstać ( nawet w sobotę!), kiedy jeść, kiedy zrobić przerwę na przytulanie i iść na dłuższy spacer. Jeśli masz problem z dyscypliną lub chciałbyś nauczyć się rytuałów – pies pomoże, ale to tez ogromna odpowiedzialność. Jeśli nie mogłabym podróżować przez dłuższy czas zajęłabym się dogłębnie architekturą i designem XX wieku. Postanowiłam, tak jak pisałam w moich 47 rzeczach, które zrobię tej wiosny, że niczym student wyciągnę zeszyt i będę codziennie wertować internet, albumy i książki w poszukiwaniu wiedzy na temat styli, epok, twórców i manufaktur. I zrobiłam to! Ile radości sprawiło mi pochylanie się nad świeżutkim opracowaniem Asteroid i Półkotapczan, powrót do Zacznij Kochać Design czy albumu od przyjaciela, do którego dorosłam naprawdę dopiero teraz „Lata 60”. Była też pozycja mojej pani profesor Irmy Koziny : Polski Design i masa notatek! Z wypiekami na twarzy, czytałam o polskim wzornictwie i krzesłach, które zawsze mnie kręciły (niedługo post o 10 modelach, które trzeba znać). Brakowało mi do tej pory czasu. Teraz po pracy, wysikaniu Fanka odrazu mogłam zamknąć laptop i analogowo z długopisem w ręku uczyć się jak 10 lat temu. A później co rano powtarzać to co się dowiedziałam dzień wcześniej, by nie umknęła świeża wiedza. Przede mną jeszcze sporo materiałów, gdy tylko dotknie się tematu wzornictwa szybko zdajemy sobie sprawę, że nigdy nie będziemy się na nim znać. Można znać ułamek, jakąś kategorię, ale to ziarno w morzu cudów i może to jest tak fascynujące? Z architektury zostało mi wiele wspaniałych pozycji, typowym dla mnie zwyczajem czytam wiele naraz. Wybierając to od czego chce zacząć tak by kompletować wiedzę blokami. Więc nie koniecznie połknęłam całego Le Corbusiera, ale udało mi się poznać z tymi epizodami, które mnie interesowały w pierwszej kolejności (obsesja na punkcie Unité d’habitationt). Wróciłam do Springera, którego uwielbiam, przede wszystkim wtedy gdy pisze o architekturze. Powrót z długopisem w ręku do Wanny z Kolumnadą uświadomił mi, jak zmieniłam się ja sama od czasu pierwszej lektury. Czytałam to DZIEŁO 7 lat temu na wyrywki jako, buńczuczna wojowniczka pełna pogardy dla wszystkich, którzy nie rozumieją estetyki i wybierają ‚źle’. Dziś wyniosłam z tej książki przede wszystkim poczucie, że Polaków nikt estetyki nie nauczył, dlatego jeśli tylko można trzeba ich edukować. Nie oceniać, nie ganić, a pomagać. Wspólnymi silami możemy odczarować naszą codzienność, nawet nieco odmienić pasteloze. Napewno powstaną dwa posty – na temat książek o Designie i książek o architekturze ( tu chyba nawet w dwóch kategoriach). Najchętniej zrobiłabym to w formie vloga. Tymczasem w temacie powstała lista filmów o architekturze, które warto zobaczyć. tu powstaje przewodnik Podróże są częścią mojego jestestwa, gdy nie podróżuje wymyślam trasy, które odbędę gdy tylko się to skończy . Okłamuje się notorycznie, że nastąpi to szybciej niż pewnie będzie możliwe, ale te drobne kłamstwa pozwalają mi jakoś to przetrwać, gdy okazuje się , że kolejny raz przedłużone zostają obostrzenia dotyczące granic, ze spokojem aktualizuje plany podróżnicze, w końcu wiedziałam, że to mrzonki:) ale te kartki z trasami, i internetowe wojaże po google maps, z sprawdzaniem odległości i rozpiska na dni ( typowe dla mnie ukochane zajęcie!) bardzo pomagają. Wręcz nazwałabym je życiodajnymi i terapeutycznymi. Niestety zauważyłam coś czego sama się nie spodziewałam – motywacja zależna jest od oczekiwania na wyjazd, totalnie zablokowałam się na pisanie, nie widząc szansy, by zaraz po zakończeniu wyjechać eksplorować kolejne z miejsce. Dopiero końcem kwietnia, początkiem maja, gdy zaczęło się wydawać bardziej realne, że jednak będzie można pojechać w Europę, energia do mnie wróciła, motywacja i trello zapełnione kolejnymi taskami. Potrzebuje miasta i ciągłej stymulacji. Ta izolacja uzmysłowiła mi przede wszystkim to co wiedziałam od dawna: jestem człowiekiem miasta. Potrzebuje miasta do szczęścia. Gdy nie podróżuje chce odkrywać zakamarki metropolii, w której żyje i musi być ona na tyle duża, bym mogła mieć ciągle poczucie, że mam jeszcze coś do odkrycia. W marcu, gdy wszystkie obostrzenia były bardzo surowe, chodziłam w okolicy domu, z Frankym, 4 ulicami zamykając spacery w kwadracie. Niewielkim wyrywku Śródmieścia Południowego, którym przemierzałam się w 40 minut żółwim tempem by tylko nacieszyć oczy rzeźbieniami na fasadach i detalami architektonicznymi. Skoro nie mogłam podróżować dalej, podróżowałam głębiej. Zaczęłam wczytywać się w historie każdej z kamienic, numer po numerze, architekt po architekcie. A gdy już dotarłam do jakiegoś nazwiska drążyłam dalej.. I tak udało mi się odbyć wirturalnie masę spacerów po Śródmieściu. Opisze Wam je z najlepszymi historiami na blogu niedługo, żebyście mogli tak jak ja powolnym krokiem odbyć spacer pełen architektonicznych uniesień. Lubie żyć w centrum. Ta sytuacja potwierdziła również to o czym wiedziałam od dawna, nie dla mnie duży domek na obrzeżach pod lasem. Potrzebuję do życia tętniącego centrum, kosztem metrażu. 100 metrów na przedmieściach zamienie na 38 w centrum. Jak zrobiłam 7 lat temu. Cały czas czuje, że to była dobra decyzja. Nie obudziła się też we mnie potrzeba posiadania, dobrze jest jak jest. A ja z wszystkich sił jestem wdzięczna za miejsce, w którym mogę mieszkać. Czy jest głośno wystarczająco by czuć, że żyje:) Lubie ten szum miasta. Potrzebuje kultury. Wybrałam życie w mieście, by w nim uczestniczyć i od lat to robie, gdy opuściłam Jaworzno i zamieszkałam w Londynie – wiedziałam, że wybierając życie w mieście, robie to świadomie, by wykorzystać je w pełni, chodząc po galeriach (sztuki) , targach miejskich, kulturalnych eventach i odkrywając je do granic możliwości. Ten schemat życia przeniosłam na Warszawę. Nie było tygodnia odkąd żyje w Warszawie, bym nie była na spotkaniu autorskim (w Insytucie R, Big Book lub BookBook) lub na wystawie w Zachęcie lub Zamku Ujazdowskim, lub w jednym ze studyjnych kin ( to moja medytacja samotne wyjścia do kina!) , a wszystko to zawsze przeplatane spotkania z podróżnikami w jednym z klubów jak np. Południku zero, Nie brakowało też obowiązkowo spacerów tematycznych po Warszawie. A także odkrywania nowych foodie lokacji. Życie w mieście, kultura, kontakt z ludźmi podczas spotkań literackich, czy estetyczne doznania są dla nie tym czym dla wielu cotygodniowe wyjście do lasu. Robiłam to przez ostatnie lata automatycznie, intuicyjnie gnana wewnętrznym pragnieniem, teraz uświadomiłam sobie jak bardzo istotny jest to element mojego życia. Nieco rekompensowały te braki inicjatywy w internecie, Livy z pisarzami, oraz blogerami organizowane przez Nordic Talking! ( bardzo wam poleca) czy wydawnictwa takie jak Czarne oraz Poznańskie, to wspaniała sprawa. Filip Springer, Wiktoria Małkiewicz, ale też live z Katarzyna Tubylewicz, wspaniałe spotkania, które na chwile rekompensowały te braki. Tym spotkaniem online, którego napewno nie zapomnę była możliwości – posłuchania „na żywo” Jo Nesbo! Autora Harrego Hole! książki przychodzą w kartonach, a kartony …no właśnie:)lista lekturdo tego tematu jeszcze wrócęnagranie przed izolacją moje dania w 8 minut na 3 dni:) Największe rozczarowanie? Problem z pisaniem. Najbardziej zaskoczyła mnie moja niemoc. Byłam pewna, że spokojnie skończę przewodnik, został mi jeden duży rozdział i takie drobnice ( cztery podrozdziały). Okazało się, jednak, że nie potrafię usiąść i tego rozdziału skończyć. Dopiero w drugiej połowie kwietnia udało mi się usiąść do pisania. Poczucie, zamknięcia i braku wyboru zadziałało na mnie deprymująco i kompletnie nie potrafiłam się skupić. Motywująco działa na mniej wizja planu na wyjazd, wówczas potrafię pracować szybko, motywować się odliczać dni. A wiecie jak to jest, gdy nie idzie coś zgodnie z planem zaczyna się uruchamiać „kula gnoju”, którą toczymy – obwiniając się coraz bardziej. Znacie ten mechanizm, napewno prawda? Wygląda mniej więcej tak: Nie mogłam pisać wczoraj, wstałam dziś i przegapiłam się przez godzinę w ścianę, na której wisi mapa. Finalnie uznałam, że jestem niezdolna do pracy, beznadziejna i lepiej juz odrazu się poddać. ( tak i też się zdarza). .. Z każdym tygodniem jest gorzej…- to koszmarna machina brr, nieźle dała mi się we znaki na przełomie marca i kwietnia. Dlatego cieszę, się, że w zeszłym tygodniu zrobiłam wielki krok i w ten weekend mam zamiar skończyć ostatni z zaległych podrozdziałów i całość odesłać do ostatniej korekty. Przewodnik ma realną szanse zostać skończony w maju, a wydany 2 mogę Wam poradzić na podstawie swoich doświadczeń? Nie bądź dla siebie zbyt surowa, każdy ma prawo do przestoju, tym bardziej w sytuacji, w której cały świat się zatrzymuje. Co dobrego zobaczyłam seriale i filmy?Zobaczyliśmy Grę o był wyczyn, zobaczyliśmy my ją od początku do końca, a ja rysowałam na kartce wszystkie relacje miedzy pojawiającymi się postaciami, by ułatwić zrozumienie skomplikowanej fabuły. A później gdy już skończyliśmy była wielka pustak. Po zobaczeniu takiego serialu, człowiek czuje się jak po zakończonym związku, potrzebuje przerwy nie może zaangażować się odrazu w nową relacje🙂 Ciężko się wciągnąć w cokolwiek. Po licznych próbach ( Frontier, Wikingowie czy kilka innych, których juz nawet nie pamiętam) Finalnie uznaliśmy, że nic w klimacie Gry o Tron nie może być zobaczone po seansie tego serialu, przynajmniej nie w najbliższym czasie . I zaczęliśmy Casa de papel, które było genialne. Wzbraniałam się przed nim jak dzika, a później poszło. Po nim otworzyłam się na produkcje hiszpańskie i zobaczyliśmy kilka dobrych filmów : Fatamorgana. ( o najlepszych serialach napisałam Wam ostatnio posta, Trafiła tam oczywiście zarówno Gra o tron jak i Dom z Papieru). Postanowiłam obejrzeć klasyki, które od dawna były na mojej liście ( jak pisałam w 47 rzeczach) Bergman to dopiero początek,🙂Tramwaj Zwany pożądaniem ,Bulwar zachodzącego Słońca, Kto się boi Virginii Woolf, Pożegnanie z Afryką czy Persona. I tu chciałam się na chwilę zatrzymać, przez wiele lat nie potrafiłam oglądać klasycznych filmów, zwyczajnie w świecie mnie nudziły. Może potrzebowałam dorosnąć? Nie wiem co się stało, ale oglądałam każda jedną z wielkim przejęciem i co najważniejsze uświadomiły mi ( szczególnie Bulwar oraz Kto się boi – jak wiele tracę oglądając dzisiejsze produkcje nie znając klasyków, do których mimo chodem często nawiązują znane mi bardziej współczesne filmy. Jeśli nie do samej fabuły to do sposobu przedstawiania problemu czy przerysowywania postaci. Żeby nie było, że wszystko takie ambitne, połknęłam jak dzika hiszpańską produkcję (65 odcinków) Grand Hotel i byłam tak zachwycona jak w czasach gdy nie spalam z powodu Plotkary :). Czyste guilty pleasure. Po nim z pisarską niemocą zarzuciłam 8 odcinkowy serial Valeria (oszustka), która udaje, że napisała powieść, a w rzeczywistości nie potrafi ruszyć z nad pustego ekranu komputera 🤣. Świetne na oderwanie. Aktualnie do poduszki ogadam: W czasach wojny, też hiszpańska produkcja. Kostiumowy miły idealny na oderwanie. Książki. Czytałam dużo, wszystkiego 🙂 Wannę z kolumnadą, Kanadę, Rok 1947 i Kraj nie dla wszystkich – wszystkie takie dobre, że zasługują na osobny post. oraz masę pozycji o Designie, o których nieco napisałam wcześniej, tak jak wspomniałam, będą dwa posty – o książkach, niebawem. Były też audiobooki o Rosji – Imperium Ryszarda Kapuścińskiego oraz opowieść niani z Paryża mieszkającej z Rosyjskimi Oligarchami ( 4 godzinna, lekka opowiastka) idealna na wiosenne porządki, polecam jako lekturę na start w temacie Rosja: Sceny z życia rosyjskich milionerów. Co z przewodnikiem? Na koniec, krótko, bo o tym chciałabym napisać w swoim czasie osobno, ale tak, żebyście wiedzieli jak wygląda sytuacja…. Teraz zaczyna się jazda bez trzymanki – przed moimi korektorami dwie korekty przewodnika ( mamy na liczniku 250 stron bitego tekstu) oraz składanie go. Szczerze przyznam, że liczyłam, że bede mogła ruszyć ze sprzedażą jutro, w moje urodziny, ale fakt, że jest na takim etapie, przed 31 urodzinami tez jest ok. Planowana sprzedaż przewodnika wstępnie na 2 lipca. Niedługo powiem Wam więcej w temacie już niebawem, gdy będę mogła potwierdzić termin na sto procent. Sklep jest w fazie testów ( narazie ostrożnie, ale powoli zaczynam się cieszyć:)). Uff. to by było na tyle. A teraz WY ! Jakie są Wasze refleksje z czasów izolacji? czego dowiedzieliście się o sobie? Ci Was zaskoczyło? Dajcie koniecznie znać! uściski. Jess miejsce pracy ( jeszcze przed malowaniem)remont!muranów! bez miliona kubków wokół nie ma pisania:) kocham to wpadające do mieszkania światło nie da się pisać bez źródełA na koniec trochę migawek z ostatnich tygodni: taki sajgon co tygodniowa gorąca linia z Dziadkiem:) jeden z naszych rytuałówostatni dzień nagrań w pracy przed izolacjąKorytarz w drodze do Wydawnictwa Czarne, czy to pytanie do mnie? Chillout! This post has already been read 1689 times!

1. Czym kierować się w życiu? Rozważ problem/odpowiedz na pytanie i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do podanych tekstów oraz lektury obowiązkowej. 2. Refleksje poety na temat ludzkiej egzystencji. Rozwiń temat, odwołując się do fraszki Jana Kochanowskiego O żywocie ludzkim, Trenu IX oraz innych tekstów kultury.

Pisanie krytycznych artykułów, opinii, recenzji o tym lub innym dziele sztuki, czy to literatura, malarstwo, muzyka czy film, w jednym i tym samym regułom i spełnia ogólnych wymagań. Sformułujemy je na przykładzie tego, jak napisać recenzję zasady1. Wstępne przygotowaniePrzede wszystkim trzeba dobrze znać przedmiot, o którym będzie w recenzji chodzi. Raz to ruchome obrazy, jej koniecznie trzeba obejrzeć przynajmniej dwa pierwszym przejrzeniu można krótko, miejscami zauważyć wrażenie, produkowane na ciebie filmem. Jak zwykle, najbardziej świeże wrażenia pomaga określić ogólny ton artykułu. A przeglądanie wtórnie uporządkuje swoje myśli i nastroju, pomaga zrozumieć fabuły uderzeniach, zrozumieć semantyczne zawiłości aby napisać recenzję, należy zobaczyć materiał na temat reżyser aktorów zaangażowanych w podstawowym i wtórnym składach. W materiale własnym artykułu warto wspomnieć, znane czy autorzy obrazy, jakie są ich osiągnięcia w kinie, jakimi nagrodami już oznaczone. Mówiąc o aktorach, należy powiedzieć o ich roli, już znanych rolach, o tym, jak rolę w tym filmie jest zgodny z zasadniczymi kierunkami ich twórczości. Byłoby miło, aby podkreślić ich aktorskie tego jak napisać recenzję, warto przejrzeć istniejące opinie o filmie, jeśli nie chodzi o premierze. To daje możliwość, aby wejść w temat i nie powtarzać tego, co już napisano. Ponadto, zebrane informacje mogą natknąć się na ciekawe refleksje, stać się punktem wyjścia swojej na pewno będzie interesujące dowiedzieć się o autorze muzyki do filmu kinowego, zwłaszcza jeśli jest w nim niezapomniane soundtracków. Dlatego warto pogrzebać w archiwach i zdobyć potrzebne Główna częśćTak Więc, obraz czytana, niezbędne notatki wykonane, pełna dodatkowe materiały pod ręką. Teraz, przed tym jak napisać recenzję, warto dokładnie przemyśleć jej utwór. W ocenie filmu trudno pozostać bezstronny, bo sztuka jest, aby wpływać na świat naszych emocji, kieruję się przede wszystkim na duchową stronę naszej osobowości. Ale, tym nie mniej, w recenzji musi być obecny obiektywizm. I zarówno pozytywne, jak i negatywne opinie powinny być wyjaśnione, uzasadnione i udowodnione zgodnie z prawem Lwa Leszczenko ВалерьяновичаLew Leszczenko, biografia którego zostanie krótko opisany w tym artykule, i sam nie przypuszczał, że kiedyś będzie uhonorowany tytułem Ludowego artysty Rosji. On po prostu zawsze wykonywał swoją pracę, chętnie brał się za wszelkie sugestie ó ś...I lodowe kwiaty czasem rozpływa się od miłości30 grudnia 2010 roku w film obsługi wyszła dramat reżysera z Korei Południowej Yu Ha pod nazwą „Lodowe kwiaty». Film historyczny, z własnymi gatunku kostiumy, dekoracje i bohaterów. Bez względu na mały budżet filmu, wygląda akcja i dekora...Stanowiąc recenzję, na pewno оперируйте метаязыком, jedz искусствоведческие terminy i profesjonalną кинолексику. Tylko uważaj, aby tekst artykułu nie był przeciążony nimi, zwłaszcza jeśli recenzja jest przeznaczony dla masowego czytelnika. Określający, jak napisać recenzję z tego punktu widzenia, warto zastanowić się nad жанровым oryginalności filmu. Być może trzeba będzie zwrócić się do słowników, aby wyjaśnić niektóre definicje i cechy charakterystyczne, szczególnie nowych recenzje ó pokazać zalety i wady przezroczy, pomóc widzowi, w tym i niedoświadczony, aby zrozumieć jej ideowo-tematyczne zawiłości, odkryć niuanse gry aktorów. Jednoznaczne «» i «złe» tu nie zadziałają. Ponadto, trzeba zwrócić uwagę na символичность obrazów i przedmiotów, jeśli w ogóle, na zdjęciu znajdują się na rolę poszczególnych części, rozdziałów, w filmie, jeśli artykuł jest poświęcony takiego produktu przemysłu filmowego, ważne znaczenie i miejsce zajmuje krajobraz. Czasami o tym warto napisać specjalnie, poświęcając osobny akapit. To samo można powiedzieć o wnętrzu, zwłaszcza jeśli obraz na historyczną temat. W takim razie nieźle parę słów poświęcić i kostiumów przygotowanie do pracy zakończone, i czujesz się w pełni uzbrojone, jeszcze raz przeanalizuj cały materiał ó jak napisać recenzję, jak zmienić, aby nie było żadnych nakładek. A następnie przystąpić do procesu twórczego! Article in other languages: BE: DE: ES: KK: PT: TR: UK: Alin Trodden - autor artykułu, redaktor"Cześć, jestem Alin Trodden. Piszę teksty, czytam książki, Szukam wrażeń. I nie jestem zły w opowiadaniu ci o tym. Zawsze chętnie biorę udział w ciekawych projektach." Nowości Artysta Pietrow-Водкин: biografia i twórczość Tematem naszego artykułu będzie biografia Petrova-Водкина. Kuźma Siergiejewicz ó wybitny rosyjski malarz, który pracował na przełomie 19-20 wieków. Zajmował się nie tylko malarstwem, ale i grafiki, teatralno-dekoracyjny i n... Norweski muzyk Magne Фурухольмен: biografia i twórczość Magne Фурухольмен ó utalentowany artysta z trudnym losem. Wielu z nas jest on znany z występów w składzie grupy A-ha. Chcesz uzyskać więcej informacji o nim? Jest on przedstawiony w Фурухольмен: biografia, dz... Wartość фразеологизма "Каинова drukuj": jak go rozumieć Wartość фразеологизма «Каинова drukowanie» odsyła nas do biblijnej tradycji. Według niego, był to szczególny znak, symbol, na elemencie przez Boga do Kaina, syna Adama i Ewy, po tym jak ten dopuścił się bratobójstwa. C... Ile serii w "Santa Barbara" - historia słynnego serialu Tytuł ów Santa Barbara» nosi amerykańskie miasteczko w pobliżu Los angeles. Ale zdecydowana większość obywateli rosyjskich nigdy nie dowiedzieli się o istnieniu takiej zamieszkane przez jednostki, gdyby nie serial o t... Znani artyści Rosji. Najbardziej znani artyści sztuka Rosyjska znane na całym świecie i inspiruje artystów z różnych krajów. Na przestrzeni wieków słowiańskie artyści równie dobrze tworzyli oryginalne historie i wspierali aktualne trendy. Największy rozkwit rosyjskiej kultury ... Recenzja filmu “Romeo i Julia” Buza Luhrmanna "Dusiołek" Leśmiana- filozofia zawarta w balladzie; Cechy charakterystyczne epoki XX-lecia; Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie. Znaczenie Zjazdu w Gnieźnie i chrztu dla państwa pol Renesans. Wydarzenia. Daty. Hasła. Moje refleksje na temat życia i śmierci. Rozprawka na temat W zaproponowanym poleceniu nie ma metafor czy zawiłego cytatu. Jego istotą jest przedstawienie poglądów twórców oświeceniowych na temat człowieka i świata. Nie kładź więc nacisku na biografie pisarzy czy przedstawienie przygód bohaterów ich utworów! Na początek wybierz dzieła, które należałoby wykorzystać. Pamiętaj, że ich lista nie zależy tylko od ambicji Twojego nauczyciela! Samodzielnie poszukaj ciekawych tekstów spoza kanonu lektur. Refleksje o świecie i naturze człowieka w utworach pisarzy oświecenia europejskiego Forma pracy Nie bój się zrezygnować z rozprawki, jeśli tylko masz ciekawy pomysł na inną formę. Co myślisz np. o napisaniu dyskusji oświeceniowych twórców na temat państwa i narodu? Ważne: pamiętaj, że forma musi harmonizować z treścią. Ważne dzieła • Kandyd, czyli Optymizm oraz Traktat o tolerancji Woltera • Kubuś Fatalista i jego pan Denisa Diderota • Nowa Heloiza Jeana Jacques’a Rousseau, ewentualnie także jego Zasady umowy społecznej • Co to jest oświecenie? Immanuela Kanta Chcesz, żeby praca była ciekawsza? Dodaj • Przypadki Robinsona Crusoe Daniela Defoe • Podróże Guliwera Jonathana Swifta • Niebezpieczne związki Choderlosa de Laclos Pamiętaj! Dzieła pisarzy nie powstają w życiowej próżni. Zawarte w literaturze refleksje na temat świata i człowieka są związane np. z filozofią epoki, wydarzeniami historycznymi. Wykorzystaj te konteksty – praca będzie dużo ciekawsza! Pisząc o poglądach oświeceniowych twórców, nie zapomnij więc o takich pojęciach jak racjonalizm, empiryzm, utylitaryzm, krytycyzm. Uwaga! Nie unikaj tego wszystkiego, co może ożywić styl Twojej pracy: cytatów, pytań, powtórzeń (ale celowo zastosowanych, nie tych wynikających z językowego niechlujstwa!). Ułóż pracę na przykład tak • Wstęp – zestaw pytań • Jak pisarze oświecenia krytykują rzeczywistość? • Co sądzą o istocie ludzkiej? • Gdzie szukają sensu życia? • Co piszą o ludzkim losie • Zakończenie – podsumowanie wniosków Dodaj Refleksję nad aktualnością przedstawionych poglądów. Czy ocena współczesnego świata mogłaby być podobna? Czy o ludziach można by dzisiaj powiedzieć to samo, co mówili Wolter czy Rousseau? Być może, dziś jeszcze wyraźniej widać okrucieństwo świata i skażenie ludzkiej natury przez cywilizację. Jak zacząć? Oto jedna z możliwych propozycji – wstęp „poszukujący”, w którym zawarte są ważne pytania: • Jaki jest człowiek? • Z natury zły czy dobry? • Zależny od świata czy kształtujący go zgodnie ze swoją wolą? Te pytania nurtują pisarzy i filozofów od czasów najdawniejszych. Twórcy oświecenia nie byli w tym względzie wyjątkiem, zwłaszcza że w tej jasnej, rozumnej epoce znów człowiek stał się głównym przedmiotem zainteresowania. W oświeceniowych utworach można znaleźć wiele refleksji na temat ludzi i stworzonego przez nich świata. Co w rozwinięciu? Najprostsza i najbardziej schematyczna kompozycja takiej pracy: po kolei przedstawić ważne utwory europejskiego oświecenia. Na pewno w ten sposób można zrealizować temat, ale lepiej nie oczekiwać wówczas oceny wyższej niż dostateczna. Dlaczego? Nie uda się zauważyć w tak skonstruowanej pracy bardzo istotnej umiejętności – problematyzowania. Celem wypracowania nie jest przecież ćwiczenie przepisywania notatek z omówionych lektur! Raczej należałoby szukać podobieństw i różnic, zależności między tekstami. Ujęcie problemowe pozwoli także uniknąć łączenia kolejnych cząstek ogranymi sformułowaniami typu: „Kolejnym ważnym utworem jest… Jako następny przykład chcę przywołać…”. O czym pisać w rozwinięciu? Jaki jest świat według Woltera, Rousseau, Swifta, na czym polega krytyczna wizja świata zawarta w powieściach lub powiastkach filozoficznych. Przykłady sformułowań: Na czym polega krytyczny obraz rzeczywistości? „Kandyd” Woltera to powiastka filozoficzna, będąca dyskusją z poglądem Leibniza i podobnych doń optymistów, którzy twierdzą, że „żyjemy na najlepszym z możliwych światów”. Czy rzeczywiście tak jest? Wolter mnoży przykłady ludzkiego okrucieństwa (wojna!), niesprawiedliwości, głupoty. Pokazuje pogoń za pieniędzmi, nietolerancję. Tragedią świata jest brak równości i wzajemnego szacunku. Rodzina nie zezwala na związek Kandyda i Kunegundy, bo jego ród nie jest aż tak starożytny. W takim świecie przegrywają prawdziwe uczucia, zamiast miłości pojawia się pusta, cyniczna gra. Człowiek jest z natury dobry czy zły? Wolter uznałby, że jednak zły. Przecież to właśnie ludzie stworzyli okrutny świat, nie umiejąc zapanować nad własnymi słabościami. „Jesteśmy wszyscy ulepieni ze słabości i błędów” – pisał w „Tolerancji”. Bardzo pesymistyczne spojrzenie na ludzką naturę znajdziemy także w „Podróżach Guliwera”. Jonathan Swift pokazuje ludzkie ograniczenia. Nie umiemy uczyć się ani panować nad sobą. Inaczej widzi ludzi Jean Jacques Rousseau. Człowiek jest z natury dobry, ale demoralizuje go cywilizacja. Także zdaniem Diderota natura ludzka jest dobra – jeśli człowiek jej zaufa, osiągnie szczęście. Jak w świecie pełnym zła odnaleźć sens życia, zachować równowagę psychiczną? Zdaniem Woltera, nie pomogą w tym władza, majątek ani nawet filozofia. Nie pomoże także miłość – Kandyd dostrzeże to, gdy połączy się w końcu z Kunegundą. Jedynym źródłem szczęścia okaże się praca. Powiastkę Woltera kończy wskazówka: „Trzeba uprawiać nasz ogródek”. Jean Jacques Rousseau widzi lekarstwo w powrocie do natury, w prostocie, która jest najważniejszą z ludzkich cnót. Według niego należy kierować się w życiu uczuciami, nie wyłącznie rozumem. Człowiek jest zależny od przeznaczenia czy pozostaje panem własnego losu? Przygody Robinsona Crusoe na bezludnej wyspie są pochwałą ludzkiej przedsiębiorczości i siły przetrwania. Bohater, jedyny ocalony z morskiej katastrofy, miał ze sobą zaledwie nóż i garść ziaren. Nie poddał się jednak. Gdy po latach opuszczał wyspę, umiał już piec chleb, hodował kozy, żył w miarę dostatnio i wygodnie. Robinson to człowiek aktywny, potrafiący podporządkować sobie świat, sprostać nawet najtrudniejszym warunkom. Jak zakończyć? • Podsumowanie przedstawionych wyżej refleksji. Można je zamknąć wnioskiem, że twórcy europejskiego oświecenia zawarli w swych utworach bardzo różne refleksje, prowadzące niekiedy do sprzecznych wniosków. To kolejny dowód, jak trudno ocenić świat i ludzką naturę. Widać jednak, że dominuje rozczarowanie człowiekiem, krytyczny stosunek do rzeczywistości. • Ocena poglądów pisarzy oświeceniowych. Które z refleksji o świecie i naturze człowieka szczególnie do Ciebie przemawiają? Jakie budzą Twój sprzeciw? (Pamiętaj, że taka ocena może się znaleźć także wcześniej, w rozwinięciu!). Subiektywny komentarz do przywoływanych refleksji jest rzeczą bardzo cenną. Dowodzi zaangażowania w omawiany problem. I – co może nawet ważniejsze! – samodzielności sądów. Przykład Bliżej mi do Woltera niż do Leibniza. Nie mogę zgodzić się z tym, iż żyjemy na najlepszym ze światów, choć wiem, co miał na myśli filozof. Tylko – patrząc na to z perspektywy dziejów, można zapytać przekornie – czy to głos optymistyczny czy może raczej pesymistyczny? avg. rating (0% score) - 0 votes Utwór jest refleksją na temat polskiej tożsamości narodowej i wartości, które ją kształtują. Autor ukazuje, że naród to nie tylko heroiczne czyny, ale także codzienność, radości, smutki i problemy. Podobnie, w "Potopie" Henryka Sienkiewicza, można odnaleźć refleksje na temat narodu i jego roli w historii Polski.

Jakie refleksje dotyczące przemijania czasu, przedstawiają autorzy w swoich dziełach na podstawie utworu Iwaszkiewicza (Temat 32) Nowa formuła ustnej matury z języka polskiego pojawiła się

.

b3z2kkq387.pages.dev/832

b3z2kkq387.pages.dev/276

b3z2kkq387.pages.dev/260

b3z2kkq387.pages.dev/189

b3z2kkq387.pages.dev/817

b3z2kkq387.pages.dev/378

b3z2kkq387.pages.dev/514

b3z2kkq387.pages.dev/600

b3z2kkq387.pages.dev/756

b3z2kkq387.pages.dev/989

b3z2kkq387.pages.dev/484

b3z2kkq387.pages.dev/14

b3z2kkq387.pages.dev/717

b3z2kkq387.pages.dev/744

b3z2kkq387.pages.dev/295

jak napisać refleksje na temat filmu